NICE wycofuje się z części rekomendacji dla chorych na cukrzycę typu 2
Autor: Mariusz Bryl
Data: 17.12.2015
Źródło: UK NICE Backtracks on Some of its Type 2 Diabetes Guidance; Lisa Nainggolan; Medscape Medical News. GS/MB
W związku z trwającymi od dziewięciu miesięcy, krytycznymi uwagami ze strony ekspertów oraz organizacji zajmujących się cukrzycą, Narodowy Instytut Zdrowia i Doskonałości Klinicznej Wielkiej Brytanii (ang. National Institute of Health and Care Excellence - NICE) wycofał się z części zaproponowanych w lutym br. wytycznych modyfikujących terapię cukrzycy typu 2. Ostatecznie zadecydowano o uwzględnieniu 50% do nawet 66% zastrzeżeń co do wytycznych, zgłaszanych w powyższym okresie.
Mimo to, eksperci nadal wskazują na elementy wytycznych będące - w ich przekonaniu - dość kontrowersyjnymi. Należą do nich między innymi: zalecanie stosowania insuliny ludzkiej NPH jako insuliny bazalnej pierwszego wyboru u chorych z cukrzycą typu 2 oraz oraz zalecanie zaprzestania terapii z wykorzystaniem analogów GLP-1.
Kontrowersje budzi również zapis sugerujący, by decyzję o intensyfikacji leczenia cukrzycy podejmować na podstawie nieprawidłowych wartości hemoglobiny glikowanej.
W opublikowanym na początku br. szkicu wytycznych, z największym sprzeciwem spotkała się rekomendacja, aby w przypadku nietolerancji metforminy lub przeciwwskazań do jej stosowania jako lek pierwszego wyboru stosować repaglinid. Lek, którego stosowanie wiąże się z ryzykiem hipoglikemii, przyrostem masy ciała oraz koniecznością stosowania 3-krotnie w ciągu dnia, 15 minut przed spożywanym posiłkiem.
W opublikowanej niedawno (02.12.2015) modyfikacji wstępnych wytycznych repaglinid został usunięty z powyższego algorytmu terapii. Alternatywą dla metforminy pozostają pioglitazon, inhibitory DPP-4 oraz pochodne sulfonylomocznika. Jako leczenie trzeciego wyboru autorzy rekomendacji zalecają stosowanie inhibitorów SGLT-2 (całkowicie pominiętych we wstępnym zarysie wytycznych).
Wciąż zastrzeżenia budzi fakt, iż w aktualnych rekomendacjach nie uwzględniono indywidualnego podejścia do pacjenta z cukrzycą oraz pozostawiono zalecenie mówiące o możliwości intensyfikacji leczenia po przekroczeniu 7.5% stężenia hemoglobiny glikowanej. Jak podkreślają eksperci, narzucona arbitralnie wartość HbA1c nie jest odpowiednia w przypadku każdego pacjenta. Przykładem są osoby młode ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2, u których oczekiwanie na uzyskanie tego typu wartości HbA1c, wiąże się z nielogicznym oczekiwaniem na pogorszenie kontroli cukrzycy. Z kolei u osób starszych z współistniejącymi licznymi schorzeniami, przede wszystkim układu sercowo – naczyniowego, dążenie do arbitralnie ustalonej wartości HbA1c <7.5% może skutkować groźnymi dla życia epizodami hipoglikemii.
W zaktualizowanej wersji wytycznych pozostawiono również pierwotną rekomendację dotyczącą stosowania analogów GLP-1, która ściśle określa warunki umożliwiające kontynuację terapii przy wykorzystaniu tych leków: ich stosowanie przez czas dłuższy niż 6 miesięcy możliwie jest jedynie w przypadku, gdy w tym czasie uzyskano redukcję stężenia HbA1c ≥ 1% oraz redukcję masy ciała o ≥ 3%.
Kontrowersje budzi również zapis sugerujący, by decyzję o intensyfikacji leczenia cukrzycy podejmować na podstawie nieprawidłowych wartości hemoglobiny glikowanej.
W opublikowanym na początku br. szkicu wytycznych, z największym sprzeciwem spotkała się rekomendacja, aby w przypadku nietolerancji metforminy lub przeciwwskazań do jej stosowania jako lek pierwszego wyboru stosować repaglinid. Lek, którego stosowanie wiąże się z ryzykiem hipoglikemii, przyrostem masy ciała oraz koniecznością stosowania 3-krotnie w ciągu dnia, 15 minut przed spożywanym posiłkiem.
W opublikowanej niedawno (02.12.2015) modyfikacji wstępnych wytycznych repaglinid został usunięty z powyższego algorytmu terapii. Alternatywą dla metforminy pozostają pioglitazon, inhibitory DPP-4 oraz pochodne sulfonylomocznika. Jako leczenie trzeciego wyboru autorzy rekomendacji zalecają stosowanie inhibitorów SGLT-2 (całkowicie pominiętych we wstępnym zarysie wytycznych).
Wciąż zastrzeżenia budzi fakt, iż w aktualnych rekomendacjach nie uwzględniono indywidualnego podejścia do pacjenta z cukrzycą oraz pozostawiono zalecenie mówiące o możliwości intensyfikacji leczenia po przekroczeniu 7.5% stężenia hemoglobiny glikowanej. Jak podkreślają eksperci, narzucona arbitralnie wartość HbA1c nie jest odpowiednia w przypadku każdego pacjenta. Przykładem są osoby młode ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2, u których oczekiwanie na uzyskanie tego typu wartości HbA1c, wiąże się z nielogicznym oczekiwaniem na pogorszenie kontroli cukrzycy. Z kolei u osób starszych z współistniejącymi licznymi schorzeniami, przede wszystkim układu sercowo – naczyniowego, dążenie do arbitralnie ustalonej wartości HbA1c <7.5% może skutkować groźnymi dla życia epizodami hipoglikemii.
W zaktualizowanej wersji wytycznych pozostawiono również pierwotną rekomendację dotyczącą stosowania analogów GLP-1, która ściśle określa warunki umożliwiające kontynuację terapii przy wykorzystaniu tych leków: ich stosowanie przez czas dłuższy niż 6 miesięcy możliwie jest jedynie w przypadku, gdy w tym czasie uzyskano redukcję stężenia HbA1c ≥ 1% oraz redukcję masy ciała o ≥ 3%.
