Ocena rokowania wśród dorosłych pacjentów z wrodzonymi wadami serca
Autor: Mariusz Bryl
Data: 14.12.2015
Źródło: Survival Prospects and Circumstances of Death in Contemporary Adult Congenital Heart Disease Patients Under Follow-Up at a Large Tertiary Centre; Gerhard-Paul Diller et al.; Circulation. GL/MB
Gerhard-Paul Diller i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenę rokowania wśród dorosłych pacjentów z wrodzonymi wadami serca oraz charakterystykę najczęstszych przyczyn zgonów w tej grupie pacjentów. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma Circulation.
Badaniem objęto grupę 6969 pacjentów (średnia wieku 29.9±15.4 lat). Mediana czasu obserwacji wyniosła 9.1 lat (IR 5.2–14.5). W tym czasie odnotowano 524 zgony. Dominującymi przyczynami śmierci pacjentów z grupy badanej były: przewlekła niewydolność serca (42%), zapalenie płuc (10%), nagły zgon sercowy (7%), nowotwór (6%) oraz krwawienie (5%). Umieralność okołooperacyjna w badanej grupie pacjentów była względnie niska.
Wykazano również, iż w przypadku występowania izolowanych, pojedynczych wad serca współczynnik śmiertelności wśród tych pacjentów nie odbiegał znacząco od tego obserwowanego w populacji ogólnej. Natomiast znacznie gorsze rokowanie oraz znamiennie wyższe ryzyko zgonu obserwowano wśród chorych z zespołem Eisenmengera, złożonymi wrodzonymi wadami serca, po operacji metodą Fontana (dla wszystkich P<0.0001).
Dodatkowo wykazano, iż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo – naczyniowych w analizowanej kohorcie pacjentów malało wraz z wiekiem pacjentów, podczas gdy wzrastał wówczas odsetek pacjentów umierających z przyczyn niekardiologicznych, m.in. nowotworowych.
Podsumowując, autorzy badania potwierdzili, iż dorośli pacjenci z wrodzonymi wadami serca nadal należą do grupy podwyższonego ryzyka zgonu w porównaniu z populacją ogólną, przy czym najwyższa śmiertelność obserwowana jest wśród chorych z zespołem Eisenmengera, złożonymi wrodzonymi wadami serca oraz po operacji metodą Fontana.
Wykazano również, iż w przypadku występowania izolowanych, pojedynczych wad serca współczynnik śmiertelności wśród tych pacjentów nie odbiegał znacząco od tego obserwowanego w populacji ogólnej. Natomiast znacznie gorsze rokowanie oraz znamiennie wyższe ryzyko zgonu obserwowano wśród chorych z zespołem Eisenmengera, złożonymi wrodzonymi wadami serca, po operacji metodą Fontana (dla wszystkich P<0.0001).
Dodatkowo wykazano, iż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo – naczyniowych w analizowanej kohorcie pacjentów malało wraz z wiekiem pacjentów, podczas gdy wzrastał wówczas odsetek pacjentów umierających z przyczyn niekardiologicznych, m.in. nowotworowych.
Podsumowując, autorzy badania potwierdzili, iż dorośli pacjenci z wrodzonymi wadami serca nadal należą do grupy podwyższonego ryzyka zgonu w porównaniu z populacją ogólną, przy czym najwyższa śmiertelność obserwowana jest wśród chorych z zespołem Eisenmengera, złożonymi wrodzonymi wadami serca oraz po operacji metodą Fontana.
