Wpływ paratyroidektomii na przeżycie hemodializowanych pacjentów z wtórną nadczynnością przytarczyc

Paratyroidektomia istotnie poprawia parametry biochemiczne oraz łagodzi objawy kliniczne związane z ciężką wtórną nadczynnością przytarczyc, aczkolwiek wpływ paratyroidektomii na przeżycie wśród tych pacjentów nie został dotychczas dokładnie określony. Wiedzę na ten temat postanowili poszerzyć Hirotaka Komaba i wsp. a wyniki swoich badań opublikowali na łamach Kidney International.

Badacze przeanalizowali grupę 114 064 pacjentów poddawanych hemodializom pod kątem ciężkości wtórnej nadczynności przytarczyc oraz przebytej paratyroidektomii a ich wpływem na ryzyko zgonu ogółem oraz zgonu z powodu schorzeń sercowo – naczyniowych w czasie 12 miesięcy. W analizowanym przedziale czasowym paratyroidektomii poddano 4 428 pacjentów (grupa badana), których współczynniki śmiertelności porównywano z grupą kontrolną (pacjenci z ciężką wtórną nadczynnością przytarczyc, u których nie przeprowadzono paratyroidektomii).

W analizowanej populacji, w czasie 12 miesięcznej obserwacji, stwierdzono zgon u 7 926 (6.9%) pacjentów, spośród czego 3 607 osób (3.2% ) zmarło z powodu schorzeń sercowo – naczyniowych. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż pacjenci poddawani paratyroidektomii posiadali o 34% mniejsze ryzyko zgonu ogółem oraz o 41% mniejsze ryzyko zgonu z powodu schorzeń sercowo – naczyniowych, w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej.

Reasumując, badacze wykazali, iż paratyroidektomia przeprowadzona u pacjentów hemodializowanych z ciężką wtórną nadczynnością przytarczyc wiąże się z mniejszym ryzykiem zgonu ogółem oraz mniejszym ryzykiem zgonu z powodu schorzeń sercowo – naczyniowych.