AOTMiT: Zgoda na refundację sargramostymu w leczeniu APAP

Prezes AOTMiT wydał zgodę na refundację sargramostymu we wskazaniu: autoimmunologiczna proteinoza pęcherzyków płucnych (APAP) po nieskutecznym płukaniu płuc (WLL) lub przeciwwskazań do jego zastosowania.

Proteinoza pęcherzyków płucnych polega na gromadzeniu się w nich surfaktantu, co powoduje upośledzenie wymiany gazowej. Istnieją trzy postaci tej choroby: autoimmunologiczna, wtórna oraz wrodzona. Przedmiotowa ocena dotyczy postaci autoimmunologicznej, która jest związana z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu odpornościowego i stanowi ok. 90 proc. przypadków proteinozy pęcherzyków płucnych. Zachorowalność szacuje się na 0,36-3,7/mln, mediana wieku w chwili rozpoznania wynosi 39 lat. Przebieg choroby jest trudny do przewidzenia. U 10 proc. chorych dochodzi do samoistnej regresji, u kolejnych 30 proc. do stabilizacji choroby. W pozostałych przypadkach stan kliniczny pacjenta stopniowo się pogarsza (czasem z przejściową poprawą). Odsetek przeżyć 5-letnich sięga 95 proc. Zakażenia oportunistyczne występują przede wszystkim u osób nieleczonych. Właściwe leczenie poprawia rokowanie a blisko 70 proc. chorych przeżywa 10 lat.

Sargramostym należy do grupy czynników wzrostu określanych jako czynniki stymulujące tworzenie kolonii, które wspierają przeżycie, ekspansję klonalną i różnicowanie hematopoetycznych komórek progenitorowych. GM-CSF pobudza częściowo zaangażowane komórki progenitorowe do dzielenia się i różnicowania w szlakach granulocytów i makrofagów, które obejmują neutrofile, monocyty/makrofagi i komórki dendrytyczne pochodzenia mieloidalnego.

W uzasadnieniu rekomendacji prezes AOTMiT argumentuje, że terapia rekombinowanym GM-CSF poprawia czynność płuc i może ułatwiać usuwanie kompleksu GM-CSF- przeciwciało z płuc. W badaniu Tazawa 2019 wykazano istotną statystycznie przewagę sargramostymu (SARG) względem placebo (PLC) dla pierwszorzędowego punktu końcowego, za który przyjęto zmiany gradientu tlenu pęcherzykowo-tętniczego. Dodatkowo wykazano również istotną statystycznie przewagę SARG względem PLC dla następujących drugorzędowych punktów końcowych: o wynik zmodyfikowanej skali oceny duszności, o gęstość płuc w CT, o przewidywaną DLco, o poziom KL-6, o poziom MCP-1. Badanie poziomu autoprzeciwciał przeciwko GM-CSF wskazało na ich istotny statystycznie większy poziom w grupie SARG względem PLC.