Co może poprawić skuteczność immunoterapii w raku płuca?
Autor: Mariusz Bryl
Data: 18.10.2016
Źródło: Clinical Cancer Research/MB
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Jak wskazują wyniki badań przedklinicznych, inhibitory deacetylazy histonowej (ang. histone deacetylase HDAC inhibitors), takie jak romidepsyna mogą poprawić skuteczność inhibitorów programowanej śmierci komórki (ang. programmed cel death-1, PD-1) w leczeniu chorych na raka płuca. Wyniki badania opublikowano w Clinical Cancer Research.
Większość guzów nowotworowych płuca nie odpowiada na blokadę immunologicznych punktów kontroli, takich jak PD-1. Jeden z możliwych mechanizmów leżących u podstawy oporności na inhibitory PD-1 to niewystarczająca liczba limfocytów T naciekających tkankę guza. Postawiono hipotezę, że zwiększenie naciekania guza przez limfocyty T może poprawić skuteczność blokady PD-1 w raku płuca. Badacze poszukując cząsteczki, która zwiększy ekspresję chemokin przebadali 97 zarejestrowanych przez FDA cząsteczek i znaleźli jedną klasę cząsteczek, która spełnia to zadanie – inhibitory HDAC, takie jak romidepsyna, która znacząco zwiększa naciekanie limfocytów T, co ma wpływ na wzrost guza płuca w modelach mysich. Skojarzenie romidepsyny z inhibitorami PD-1 w leczeniu raka płuca wykazało większą aktywność przeciwnowotworową niż każda cząsteczka w monoterapii. Dane te wskazują, iż skojarzenie to jest obiecującą strategią w leczeniu raka płuca.
Romidepsyna oraz inne inhibitory HDAC są obecnie zarejestrowane przez Amerykańską Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) do leczenia chłoniaków oraz nowotworów hematologicznych. Skojarzenie inhibitorów HDAC z leczeniem anty PD-1 będzie oceniane w kilku badaniach klinicznych u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca.
Romidepsyna oraz inne inhibitory HDAC są obecnie zarejestrowane przez Amerykańską Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) do leczenia chłoniaków oraz nowotworów hematologicznych. Skojarzenie inhibitorów HDAC z leczeniem anty PD-1 będzie oceniane w kilku badaniach klinicznych u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca.