Leczenie skojarzone korzystniejsze w POCHP

POCHP jest chorobą powszechną oraz charakteryzuje się silnymi objawami. Poza zaprzestaniem palenia, nie ma terapii jasno wskazujących na dłuższe przeżycie. Kilka terapii poprawia objawy, ale one obejmują leki rozszerzające oskrzela z lub bez kortykosteroidów.

Postęp w terapii POCHP został zapoczątkowany w latach 90-tych, kiedy stały się dostępne dwa z trzech relatywnie krótkodziałających leków. Obecnie dostępne są preparaty długodziałające, wysoce efektywne i bezpieczne, w tym kombinacje przynoszące ulgę w dolegliwościach, ale choć nie są drogie wzrosły działania niepożądane.

Jednak, które leki i kombinacje są dostępne i jakie powinny zostać zastosowane u jakich chorych? Czy kombinacje są lepsze niż monoterapie? Które leki budzą niepokój odnośnie ich bezpieczeństwa?

Ostatnie analizy przynoszą niektóre odpowiedzi. Badacze przeanalizowali 18 badan klinicznych porównujących kombinacje długodziałających beta-agonistów/długodziałających antagoniostów receptora muskarynowego (LABA/LAMA) z monoterapią LAMA.

Wskaźnik FEV1 po 12-52 tygodniach uplasował się znacznie wyżej w kombinacji LABA/LAMA niż przy samym LAMA. Podobnie kombinacje lepiej sprawowały się w odniesieniu do funkcji płuc w porównaniu z LAMA/kortykosteroidy. Podobnie inne objawy takie jak utrata oddechu, konieczność przyjmowania innych leków przynoszących ulgę, częstość ostrych zaostrzeń manifestowały się znacząco lepiej przy stosowaniu kombinacji leków rozszerzających oskrzela. Co ważne, działania niepożądane nie różniły się w obu ramionach badania i kształtowały się na poziomie niskim.