Mepolizumab redukuje zaostrzenia w POCHP?
Autor: Marta Koblańska
Data: 28.11.2017
Źródło: Medscape/MK
Mepolizumab może redukować częstotliwość zaostrzeń w POCHP z postacią eozynofilową, wynika z nowego badania badaczy Uniwersytetu w Oksfordzie.
Zdaniem badaczy pośród chorych przyjmujących maksymalne dawki trójlekowej terapii podtrzymującej bazującej na wziewnych kortykosteroidach, podanie leku skutkowało obniżeniem odsetka umiarkowanych do silnych zaostrzeń i wydłużeniem czasu do pierwszego zaostrzenia.
Osoby chorujące na POCHP z eozynofilią wykazują o 40 procent większe ryzyko zaostrzeń. Przyjmują zazwyczaj standardową terapię składającą się z kortykosteroidu, długodziałającego agonisty Beta 2 i długodziałającego antagonisty receptora muskarynowego. Mepolizumab przeciwciało monoklonalne celuje w interleukinę 5 obniżając liczbę zaostrzeń i poprawiając jakość życia u chorych z ciężka astma eozynofilową. Ponieważ jednak część badanych chorych, którzy odpowiedzieli na lek charakteryzowali się manifestacją kliniczną POCHP, naukowcy postanowili przeprowadzić 12- miesięczne, wieloośrodkowe badanie, aby ocenić efektywność leku w odniesieniu do POCHP. Testowano dawki 100 mg i 300 mg przyjmowane co 4 tygodnie przez 52 miesiące z 8 tygodniowa kontynuacją. Badanie objęło 836 chorych.
W grupie chorych z eozynofilią średni odsetek umiarkowanych do silnych zaostrzeń wynosił 1,40 na rok dla mepolizumabu wobec 1,71 w grupie placebo. Nie zanotowano istotnych różnic w liczbie zaostrzeń w całej grupie zawierającej pacjentów z eozynofilią i bez niej. W kolejnej próbie na 674 chorych średni odsetek umiarkowanych do silnych zaostrzeń wyniósł 1,19 dla uczestników przyjmujących 100 mg leku i 1,27 dla 300 mg w porównaniu z 1,49 w grupie placebo. W sumie lek odnosił lepszy skutek w grupie z wyższym poziomem eozynofilii.
.
Osoby chorujące na POCHP z eozynofilią wykazują o 40 procent większe ryzyko zaostrzeń. Przyjmują zazwyczaj standardową terapię składającą się z kortykosteroidu, długodziałającego agonisty Beta 2 i długodziałającego antagonisty receptora muskarynowego. Mepolizumab przeciwciało monoklonalne celuje w interleukinę 5 obniżając liczbę zaostrzeń i poprawiając jakość życia u chorych z ciężka astma eozynofilową. Ponieważ jednak część badanych chorych, którzy odpowiedzieli na lek charakteryzowali się manifestacją kliniczną POCHP, naukowcy postanowili przeprowadzić 12- miesięczne, wieloośrodkowe badanie, aby ocenić efektywność leku w odniesieniu do POCHP. Testowano dawki 100 mg i 300 mg przyjmowane co 4 tygodnie przez 52 miesiące z 8 tygodniowa kontynuacją. Badanie objęło 836 chorych.
W grupie chorych z eozynofilią średni odsetek umiarkowanych do silnych zaostrzeń wynosił 1,40 na rok dla mepolizumabu wobec 1,71 w grupie placebo. Nie zanotowano istotnych różnic w liczbie zaostrzeń w całej grupie zawierającej pacjentów z eozynofilią i bez niej. W kolejnej próbie na 674 chorych średni odsetek umiarkowanych do silnych zaostrzeń wyniósł 1,19 dla uczestników przyjmujących 100 mg leku i 1,27 dla 300 mg w porównaniu z 1,49 w grupie placebo. W sumie lek odnosił lepszy skutek w grupie z wyższym poziomem eozynofilii.
.
Patronat naukowy portalu: