Nadciśnienie płucne w układowych chorobach tkanki łącznej ►

Reumatolodzy i kardiolodzy przedstawili wspólne stanowisko dotyczące diagnostyki i postępowania. Prof. Eugeniusz J. Kucharz i prof. Tatiana Mularek-Kubzdela omawiają najważniejsze wątki.

Rozpoznanie nadciśnienia płucnego u pacjentów z układowymi chorobami tkanki łącznej jest poważnym sygnałem złego rokowania. Prof. Eugeniusz J. Kucharz omawia różne przyczyny nadciśnienia płucnego u pacjentów z chorobami reumatologicznymi. Może być ono wtórne do zmian w płucach (włóknienie, choroba śródmiąższowa) lub niedotlenienia, wtórne do zmian czynności lewej komory serca. Inna możliwość to związek z zatorowością i przyczyny związane z nadkrzepiwością, bywają także postacie mieszane, o więcej niż jednej przyczynie.

Nadciśnienie płucne w kontekście układowych chorób tkanki łącznej to bardzo poważny czynnik rokowniczy. W 1966 roku, przed wprowadzeniem współcześnie dostępnych terapii, wystąpienie nadciśnienia tętniczego było wybitnie złym czynnikiem rokowniczym. Jednoroczne przeżycie dotyczyło mniej niż 45% pacjentów. Aktualna, pewna poprawa wynika z wcześniejszego etapu rozpoznania chorych z nadciśnieniem płucnym i zastosowania nowych terapii.

Prof. Tatiana Mularek-Kubzdela podkreśla, że rozpoznawalność nadciśnienia płucnego w chorobach reumatoidalnych jest słaba. Podkreśliła, że u pacjentów z chorobami tkanki łącznej może występować nadciśnienie płucne różnej kategorii. Bardzo ważne jest wyodrębnienie chorych z nadciśnieniem płucnym na jak najwcześniejszym etapie i włączenie leczenia. Specjalistka dodaje, że konieczny jest coroczny skrining bezobjawowych i kierowanie osób z podejrzeniem choroby do ośrodków referencyjnych.


Zapraszamy do obejrzenia całego wykładu, szerszego omówienia wytycznych. Wykład został wygłoszony w trakcie konferencji „Kontrowersje i postępy w reumatologii” (organizator: wydawnictwo Termedia):