Ozymertynib standardem leczenia chorych na raka płuca z obecnością mutacji T790M
Autor: Mariusz Bryl
Data: 30.12.2016
Źródło: 17th World Conference on Lung Cancer/KS
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
W badaniu klinicznym przedstawianym na 17 WCoLC wykazano, że leczenie 2. linii inhibitorem kinazy tyrozynowej (ang. tyrosine kinase inhibitor, TKI) ozymerytynibem istotnie wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do chemioterapii u chorych na NDRP z obecnością mutacji EGFR-T790M. Wyniki badania opublikowano jednoczasowo w New England Journal of Medicine.
Badacze podkreślają, że bazując na wynikach badan klinicznych nie powinno być wątpliwości jaki lek stosować u chorych z mutacją T790M w 2. linii. Ozymertynib wykazuje istotną statystycznie i klinicznie skuteczność w porównaniu do chemioterapii, ponadto zmniejsza ryzyko progresji choroby o 70% (HR 0,30), a PFS w grupie chorych leczonej ozymertynibem wynosi 10,1 miesiąca w porównaniu do 5,7 miesiąca w ramieniu kontrolnym.
Chorzy z obecnością mutacji w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor receptor, EGFR) jako standard leczenia 1. linii otrzymują EGFR-TKI, jednak u większości chorych z czasem dochodzi do progresji choroby, za którą w 60% odpowiada mutacja oporności T790M.
Ozymertynib jest selektywnym TKI-EGFR wykazującym aktywność zarówno u chorych z obecnością mutacji aktywujących jak i mutacji oporności T790M. Ozymertynib został zarejestrowany przez Amerykańską Agencję do Spraw Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) na podstawie wyników analizy połączonej dwóch badan klinicznych 2. fazy , w których wykazano, że u chorych leczonych ozymertynibem odsetek odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) wynosi 66%, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) 11 miesięcy.
Badanie kliniczne AURA-3 było badaniem zaprojektowanym w celu potwierdzenia przewagi ozymertynibu w 2. linii leczenia nad chemioterapią oparta na pochodnych platyny i pemetreksedzie. Do otwartego badania 3. fazy włączono 419 chorych na NDRP, których losowo przydzielono w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego ozymertynib w dawce 80 mg/dobę doustnie (n=279) lub chemioterapię według schematu cisplatyna/karboplatyna plus pemetreksed (n=140). U wszystkich chorych udokumentowano obecność mutacji T790M oraz progresję choroby po leczeniu 1. linii EGFR-TKI, a następnie mutację T790M. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był PFS.
W chwili odcięcia bazy danych (mediana czasu obserwacji 8,3 miesiąca) u chorych przydzielonych do ramienia z ozymertynibem wykazano istotną poprawę w zakresie PFS w porównaniu do chemioterapii oraz 70% redukcję ryzyka progresji choroby lub zgonu chorego bez udokumentowanej progresji choroby (HR 0,30; 95% CI 0,23-0,41, p < 0,001). Mediana PFS w tej grupie wynosiła 10,1 miesiąca w porównaniu do 4,4 miesiąca w ramieniu otrzymującym chemioterapię. Mediana czasu trwania odpowiedzi wynosiła 9,7 miesiąca dla ozymertynibu w porównaniu do 4,1 miesiąca dla chemioterapii.
Wyniki dotyczące PFS były zgodne z analizą przeprowadzoną przez niezależną centralną komisję (HR 0,28; 95% CI 0,20-0,38; p < 0,001). W analizie tej mediana PFS wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z ozymertynibem oraz 4,2 miesiąca w ramieniu z chemioterapią. Chorzy przydzieleni do ramienia z ozymertynibem mieli również istotnie wyższy odsetek odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) w porównaniu do chorych leczonych chemioterapią opartą na pochodnych platyny (71% vs 31%, OR 5,39, 95% CI 3,346-8,48, p < 0,001). Badacze podkreślają również, że korzyści dotyczą wszystkich podgrup chorych.
Spośród 144 chorych z obecnością przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego, mediana PFS wynosiła 8,5 miesiąca w grupie z ozymertynibem oraz 4,2 miesiąca w grupie leczonej chemioterapią (HR 0,32; 95% CI 0,21-0,49).
Badacze podkreślają również, że ozymertynib cechuje bardzo dobry profil toksyczności. Działania niepożądane stopnia 3. lub wyższego stwierdzono u 23% chorych w ramieniu z ozymertynibem i u aż 47% w grupie kontrolnej.
Chorzy z obecnością mutacji w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor receptor, EGFR) jako standard leczenia 1. linii otrzymują EGFR-TKI, jednak u większości chorych z czasem dochodzi do progresji choroby, za którą w 60% odpowiada mutacja oporności T790M.
Ozymertynib jest selektywnym TKI-EGFR wykazującym aktywność zarówno u chorych z obecnością mutacji aktywujących jak i mutacji oporności T790M. Ozymertynib został zarejestrowany przez Amerykańską Agencję do Spraw Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) na podstawie wyników analizy połączonej dwóch badan klinicznych 2. fazy , w których wykazano, że u chorych leczonych ozymertynibem odsetek odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) wynosi 66%, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) 11 miesięcy.
Badanie kliniczne AURA-3 było badaniem zaprojektowanym w celu potwierdzenia przewagi ozymertynibu w 2. linii leczenia nad chemioterapią oparta na pochodnych platyny i pemetreksedzie. Do otwartego badania 3. fazy włączono 419 chorych na NDRP, których losowo przydzielono w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego ozymertynib w dawce 80 mg/dobę doustnie (n=279) lub chemioterapię według schematu cisplatyna/karboplatyna plus pemetreksed (n=140). U wszystkich chorych udokumentowano obecność mutacji T790M oraz progresję choroby po leczeniu 1. linii EGFR-TKI, a następnie mutację T790M. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był PFS.
W chwili odcięcia bazy danych (mediana czasu obserwacji 8,3 miesiąca) u chorych przydzielonych do ramienia z ozymertynibem wykazano istotną poprawę w zakresie PFS w porównaniu do chemioterapii oraz 70% redukcję ryzyka progresji choroby lub zgonu chorego bez udokumentowanej progresji choroby (HR 0,30; 95% CI 0,23-0,41, p < 0,001). Mediana PFS w tej grupie wynosiła 10,1 miesiąca w porównaniu do 4,4 miesiąca w ramieniu otrzymującym chemioterapię. Mediana czasu trwania odpowiedzi wynosiła 9,7 miesiąca dla ozymertynibu w porównaniu do 4,1 miesiąca dla chemioterapii.
Wyniki dotyczące PFS były zgodne z analizą przeprowadzoną przez niezależną centralną komisję (HR 0,28; 95% CI 0,20-0,38; p < 0,001). W analizie tej mediana PFS wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z ozymertynibem oraz 4,2 miesiąca w ramieniu z chemioterapią. Chorzy przydzieleni do ramienia z ozymertynibem mieli również istotnie wyższy odsetek odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) w porównaniu do chorych leczonych chemioterapią opartą na pochodnych platyny (71% vs 31%, OR 5,39, 95% CI 3,346-8,48, p < 0,001). Badacze podkreślają również, że korzyści dotyczą wszystkich podgrup chorych.
Spośród 144 chorych z obecnością przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego, mediana PFS wynosiła 8,5 miesiąca w grupie z ozymertynibem oraz 4,2 miesiąca w grupie leczonej chemioterapią (HR 0,32; 95% CI 0,21-0,49).
Badacze podkreślają również, że ozymertynib cechuje bardzo dobry profil toksyczności. Działania niepożądane stopnia 3. lub wyższego stwierdzono u 23% chorych w ramieniu z ozymertynibem i u aż 47% w grupie kontrolnej.
Patronat naukowy portalu: