Pacjenci z POChP mają większe ryzyko nagłej śmierci sercowej
Autor: Andrzej Kordas
Data: 30.07.2015
Źródło: Chronic obstructive pulmonary disease and sudden cardiac death: the Rotterdam study; Lies Lahousse, Maartje N. Niemeijer, Marten E. van den Berg, Peter R. Rijnbeek, Guy F. Joos, Albert Hofman, Oscar H. Franco, Jaap W. Deckers, Mark Eijgelsheim, Bruno H. S
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Zarówno nagła śmierć sercowa jak i przewlekła obturacyjna choroba płuc występują stosunkowo często wśród osób starszych. Uprzednio przeprowadzone badania wskazywały na związek pomiędzy przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i rozwojem schorzeń sercowo-naczyniowych oraz pomiędzy przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i nagłą śmiercią sercową w określonych grupach pacjentów.
Lies Lahousse i wsp. postanowili ocenić czy taka zależność istnieje również w odniesieniu do populacji ogólnej. Wyniki badania opublikowano na łamach European Heart Journal.
Badanie Rotterdam (the Rotterdam Study) było badaniem populacyjnym, kohortowym obejmującym grupę 14 926 pacjentów w wieku ≥45 lat, w którym okres obserwacji wyniósł do 24 lat. Spośród
13 471 osób włączonych do analizy, u 1615 występowała przewlekła obturacyjna choroba płuc. W grupie tej stwierdzono 551 przypadków nagłej śmierci sercowej.
Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzono, iż przewlekła obturacyjna choroba płuc wiązała się z istotnie podwyższonym ryzykiem nagłej śmierci sercowej (HR, 1.34, 95% CI 1.06–1.70).
Związek ten był silnie zaznaczony zwłaszcza po upływie 2000 dni (5.48 lat) od rozpoznania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (HR 2.12, 95% CI 1.60–2.82) oraz w przypadku występowania w tym czasie częstych zaostrzeń choroby (HR 3.58, 95% CI 2.35–5.44).
Podsumowując, Lies Lahousse i wsp. udowodnili, iż przewlekła obturacyjna choroba płuc wiąże się z istotnie podwyższonym ryzykiem rozwoju nagłej śmierci sercowej. Ryzyko to wzrasta szczególnie wśród pacjentów po upływie 5 lat od momentu rozpoznania, zwłaszcza z częstymi zaostrzeniami choroby.
Badanie Rotterdam (the Rotterdam Study) było badaniem populacyjnym, kohortowym obejmującym grupę 14 926 pacjentów w wieku ≥45 lat, w którym okres obserwacji wyniósł do 24 lat. Spośród
13 471 osób włączonych do analizy, u 1615 występowała przewlekła obturacyjna choroba płuc. W grupie tej stwierdzono 551 przypadków nagłej śmierci sercowej.
Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzono, iż przewlekła obturacyjna choroba płuc wiązała się z istotnie podwyższonym ryzykiem nagłej śmierci sercowej (HR, 1.34, 95% CI 1.06–1.70).
Związek ten był silnie zaznaczony zwłaszcza po upływie 2000 dni (5.48 lat) od rozpoznania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (HR 2.12, 95% CI 1.60–2.82) oraz w przypadku występowania w tym czasie częstych zaostrzeń choroby (HR 3.58, 95% CI 2.35–5.44).
Podsumowując, Lies Lahousse i wsp. udowodnili, iż przewlekła obturacyjna choroba płuc wiąże się z istotnie podwyższonym ryzykiem rozwoju nagłej śmierci sercowej. Ryzyko to wzrasta szczególnie wśród pacjentów po upływie 5 lat od momentu rozpoznania, zwłaszcza z częstymi zaostrzeniami choroby.
Patronat naukowy portalu: