Prosty sposób na redukcję liczby zaostrzeń astmy
Autor: Marta Koblańska
Data: 15.01.2019
Źródło: DM/https://thorax.bmj.com/content/73/12/1110
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26977741
https://www.who.int/en/news-room/fact-sheets/detail/asthma#
Szacunkowe dane wskazują, że około 4,3% światowej populacji cierpi z powodu astmy. Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że w 2015 roku była ona przyczyną około 383 tysięcy zgonów. Poszukuje się zatem nie tylko innowacyjnych leków, lecz także optymalizacji znanych rozwiązań.
Zespół australijskich naukowców dokonał metaanalizy badań oceniających skuteczność leczenia przeciwastmatycznego opartego na poziomie FeNO (FeNO - poziom tlenku azotu w wydychanym powietrzu; 16 badań, w tym 7 dotyczących populacji osób dorosłych) lub liczbie eozynofili w plwocinie (6 badań, w tym jedno z udziałem populacji pediatrycznej); w sumie przeanalizowano dane 3208 pacjentów.
Wykazano, że u chorych, których leczenie opierano na badaniu plwociny pod kątem obecności eozynofilów istotnie rzadziej dochodziło do zaostrzeń choroby (62 versus 82 na 100 badanych z co najmniej jednym zaostrzeniem; OR 0,36). Ustalanie leczenia na podstawie wyniku badania wydychanego FeNO pozwoliło na zredukowanie liczby zaostrzeń o 40% w grupie pacjentów dorosłych (p=0,003) i o 42% w populacji pediatrycznej (p<0,0001). Nie odnotowano natomiast istotnej statystycznie różnicy w zakresie redukcji niezbędnej dawki GKSów wziewnych czy funkcji płuc.
Powyższe wyniki mogą okazać się pomocne zwłaszcza dla pacjentów z ciężkimi i/lub częstymi zaostrzeniami, bowiem w tej grupie szczególnie wskazane jest zapobieganie zaostrzeniom, które wiążą się z pogarszaniem funkcji płuc.
Wykazano, że u chorych, których leczenie opierano na badaniu plwociny pod kątem obecności eozynofilów istotnie rzadziej dochodziło do zaostrzeń choroby (62 versus 82 na 100 badanych z co najmniej jednym zaostrzeniem; OR 0,36). Ustalanie leczenia na podstawie wyniku badania wydychanego FeNO pozwoliło na zredukowanie liczby zaostrzeń o 40% w grupie pacjentów dorosłych (p=0,003) i o 42% w populacji pediatrycznej (p<0,0001). Nie odnotowano natomiast istotnej statystycznie różnicy w zakresie redukcji niezbędnej dawki GKSów wziewnych czy funkcji płuc.
Powyższe wyniki mogą okazać się pomocne zwłaszcza dla pacjentów z ciężkimi i/lub częstymi zaostrzeniami, bowiem w tej grupie szczególnie wskazane jest zapobieganie zaostrzeniom, które wiążą się z pogarszaniem funkcji płuc.