Respiratorowe zapalenie płuc w urazowym uszkodzeniu mózgu: zachorowalność i śmiertelność
Redaktor: Anna Soboń
Data: 30.07.2020
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Respiratorowe zapalenie płuc (VAP) występuje rzadziej niż wcześniej opisywano u intubowanych pacjentów po urazowym uszkodzeniu mózgu (TBI) i chociaż może mieć szkodliwy wpływ na długość pobytu na oddziale intensywnej terapii, nie wydaje się by mogło mieć taki sam wpływ na wyniki neurologiczne i śmiertelność.
Naukowcy przeprowadzili analizę danych z dużego, wieloośrodkowego, prospektywnego, obserwacyjnego badania Collaborative European NeuroTrauma Effectiveness Research in TBI a wyniki opublikowano w CHEST.
Badacze starali się ocenić częstość występowania, czas i czynniki ryzyka respiratorowego zapalenia płuc po urazowym uszkodzeniu mózgu oraz jego wpływ na wyniki pacjentów. Przeprowadzili analizę zbioru danych CENTER-TBI, który obejmuje pacjentów z pourazowym uszkodzeniem mózgu przyjętych na OIT w Europie, którzy byli poddawani wentylacji mechanicznej przez ≥48 godzin i przebywali na OIT ≥72 godziny. Porównali cechy pacjentów z respiratorowym zapaleniem płuc z cechami osób bez VAP; wyniki pacjentów oceniano po 6 miesiącach od ich urazu za pomocą rozszerzonej skali Glasgow Outcome Scale.
W sumie do badania włączono 962 pacjentów, u których 20,4% (n = 196) rozwinęło się respiratorowe zapalenie płuc w medianie 5 dni (rozstęp międzykwartylowy, 3-7 dni) od intubacji. Pacjenci, u których rozwinęło się VAP, w porównaniu z tymi, którzy go nie mieli, mieli znacznie młodszą medianę wieku (odpowiednio 39,5 vs 51,0 lat; P <0,0001), mieli istotnie wyższą częstość nadużywania alkoholu (odpowiednio 36,6% vs 27,6%; P = 0,026) i nadużywania narkotyków (odpowiednio 10,1% vs 4,2%; P = 0,009) znacznie częściej doświadczali urazów klatki piersiowej (odpowiednio 53,1% vs 43,0%; P = 0,014) oraz znacznie częściej pojawiała się niewydolność oddechowa podczas pobytu na OIT (odpowiednio 69,9% vs 28,1%; P <0,001).
Wiek (współczynnik ryzyka [HR], 0,99; 95% CI, 0,98-0,99; P = 0,001), uraz klatki piersiowej (HR, 1,40; 95% CI, 1,03-1,90; P = 0,033), spożycie antagonisty receptora H2 (HR, 2,16; 95% CI, 1,37-3,39; P = 0,001) i stosowanie profilaktycznych antybiotyków (HR, 0,69; 95% CI, 0,50-0,96; P = 0,026) były istotnie związane z ryzykiem wystąpienia respiratorowego zapalenia płuc. Ponadto pacjenci z VAP mieli znacznie dłuższy czas wentylacji mechanicznej w porównaniu z pacjentami bez VAP (mediana, odpowiednio 15 vs 8 dni; P <0,001) i znacznie dłuższy LOS na OIT (mediana, odpowiednio 20 vs 13 dni; P <0,001).
Rozwój respiratorowego zapalenia płuc nie był jednak związany ze zwiększeniem wskaźników śmiertelności ani gorszymi wynikami neurologicznymi. Całkowita śmiertelność pacjentów po 6 miesiącach wynosiła 22,0%.
Głównym ograniczeniem badania był jego projekt obserwacyjny. Badacze doszli do wniosku, że dodatkowe randomizowane badania kontrolowane są uzasadnione w celu potwierdzenia i poszerzenia wiedzy na temat czynników ryzyka rozwoju respiratorowego zapalenia płuc, niezwłocznej identyfikacji pacjentów z ryzykiem VAP i oceny wpływu wczesnej terapii przeciwdrobnoustrojowej na zapobieganie respiratorowemu zapaleniu płuc.
Badacze starali się ocenić częstość występowania, czas i czynniki ryzyka respiratorowego zapalenia płuc po urazowym uszkodzeniu mózgu oraz jego wpływ na wyniki pacjentów. Przeprowadzili analizę zbioru danych CENTER-TBI, który obejmuje pacjentów z pourazowym uszkodzeniem mózgu przyjętych na OIT w Europie, którzy byli poddawani wentylacji mechanicznej przez ≥48 godzin i przebywali na OIT ≥72 godziny. Porównali cechy pacjentów z respiratorowym zapaleniem płuc z cechami osób bez VAP; wyniki pacjentów oceniano po 6 miesiącach od ich urazu za pomocą rozszerzonej skali Glasgow Outcome Scale.
W sumie do badania włączono 962 pacjentów, u których 20,4% (n = 196) rozwinęło się respiratorowe zapalenie płuc w medianie 5 dni (rozstęp międzykwartylowy, 3-7 dni) od intubacji. Pacjenci, u których rozwinęło się VAP, w porównaniu z tymi, którzy go nie mieli, mieli znacznie młodszą medianę wieku (odpowiednio 39,5 vs 51,0 lat; P <0,0001), mieli istotnie wyższą częstość nadużywania alkoholu (odpowiednio 36,6% vs 27,6%; P = 0,026) i nadużywania narkotyków (odpowiednio 10,1% vs 4,2%; P = 0,009) znacznie częściej doświadczali urazów klatki piersiowej (odpowiednio 53,1% vs 43,0%; P = 0,014) oraz znacznie częściej pojawiała się niewydolność oddechowa podczas pobytu na OIT (odpowiednio 69,9% vs 28,1%; P <0,001).
Wiek (współczynnik ryzyka [HR], 0,99; 95% CI, 0,98-0,99; P = 0,001), uraz klatki piersiowej (HR, 1,40; 95% CI, 1,03-1,90; P = 0,033), spożycie antagonisty receptora H2 (HR, 2,16; 95% CI, 1,37-3,39; P = 0,001) i stosowanie profilaktycznych antybiotyków (HR, 0,69; 95% CI, 0,50-0,96; P = 0,026) były istotnie związane z ryzykiem wystąpienia respiratorowego zapalenia płuc. Ponadto pacjenci z VAP mieli znacznie dłuższy czas wentylacji mechanicznej w porównaniu z pacjentami bez VAP (mediana, odpowiednio 15 vs 8 dni; P <0,001) i znacznie dłuższy LOS na OIT (mediana, odpowiednio 20 vs 13 dni; P <0,001).
Rozwój respiratorowego zapalenia płuc nie był jednak związany ze zwiększeniem wskaźników śmiertelności ani gorszymi wynikami neurologicznymi. Całkowita śmiertelność pacjentów po 6 miesiącach wynosiła 22,0%.
Głównym ograniczeniem badania był jego projekt obserwacyjny. Badacze doszli do wniosku, że dodatkowe randomizowane badania kontrolowane są uzasadnione w celu potwierdzenia i poszerzenia wiedzy na temat czynników ryzyka rozwoju respiratorowego zapalenia płuc, niezwłocznej identyfikacji pacjentów z ryzykiem VAP i oceny wpływu wczesnej terapii przeciwdrobnoustrojowej na zapobieganie respiratorowemu zapaleniu płuc.
Patronat naukowy portalu: