Termoplastyka oskrzelowa niweluje pułapkę powietrzną w przebiegu ciężkiej astmy

Termoplastyka oskrzelowa (Bronchial Thermoplasty, BT) stanowi skuteczną opcję terapeutyczną dla pacjentów z ciężką postacią astmy. W randomizowanych badaniach klinicznych wykazano, że BT łagodzi objawy astmy, nie uzyskano jednak poprawy parametrów w spirometrii. W związku z tym pojawiło się przypuszczenie, że termoplastyka może poprawić czynność mechaniczną płuc poprzez zmianę oporu w małych drogach oddechowych (na co wskazywałby brak poprawy FEV1). Przeprowadzono zatem badanie weryfikujące powyższe hipotezy.

Grupę 32 pacjentów z ciężką astmą oceniano w trzech punktach czasowych: na początku leczenia, po 6 tygodniach i po 6 miesiącach. Podczas każdej oceny uzyskano informacje o stosowanych lekach, występujących objawach (kwestionariusz kontroli astmy, ACQ-5) i historii zaostrzeń, a czynność płuc oceniano za pomocą spirometrii, pletyzmografii i pomiarze powierzchni dyfuzyjnej płuc.

Wartość ACQ-5 uległa poprawie z 3,0±0,8 (na początku badania) do 1,5±0,9 w ciągu 6 miesięcy (p <0,001). Częstość doraźnego stosowania salbutamolu zmniejszyła się z 8,3±5,6 do 3,5±4,3 inhalacji dziennie (p<0,001). Liczba zaostrzeń wymagających stosowania doustnych kortykosteroidów zmniejszyła się z 2,5±2,0 w okresie 6 miesięcy przed termoplastyką do 0,6±1,3 w ciągu 6 miesięcy po termoplastyce (p <0,001). Średnio wyjściowa wartość FEV1 wynosiła 57,8±18,9%, po zabiegu nie zaobserwowano zmian żadnego parametru spirometrycznego; podobnie nie zmieniła się powierzchnia dyfuzyjna płuc. Zaobserwowano znaczące zmniejszenie nasilenia zjawiska pułapki powietrznej, a objętość resztkowa (RV) spadła z 146±37% na początku badania do 136±29% w 6 miesięcy po BT (p <0,005). Co więcej, znaczącej poprawie uległy także TLC i FRC. Zmiany te były widoczne w 6-tygodniowym okresie i utrzymywały się przez 6 miesięcy. Zmiana RV była odwrotnie skorelowana z wyjściową wartością FEV1, a u pacjentów z wyjściową FEV1<60% stosunek RV/TLC spadł o 6,5±8,9%.