Wpływ inwazji opłucnej płucnej bez zajęcia węzłów chłonnych na rokowanie w przebiegu NDRP

Stwierdzenie nacieku opłucnej płucnej przez niedrobnokomórkowego raka płuca uważane jest za niekorzystny czynnik rokowniczy. Nie określono jednak dotychczas jednoznacznie, czy stwierdzenie nacieku opłucnej płucnej pogarsza istotnie rokowanie u tych pacjentów, przy braku zajęcia przez nowotwór węzłów chłonnych. Long Jiang i wsp. zaprojektowali przegląd systematyczny oraz metaanalizę podsumowujące dotychczasową wiedzę na ten temat. Wyniki analizy opublikowano na łamach czasopisma Chest.

Celem zidentyfikowania badań spełniających kryteria włączenia do analizy badacze przeanalizowali bazy danych EBSCO, PubMed, Ovid, oraz Springer. Ostatecznie do analizy włączono 13 badań, obejmujących łącznie 27 171 pacjentów. Inwazję opłucnej płucnej stwierdzono u 5,821 (21%) osób z grupy badanej.

Przeprowadzona analiza wykazała, iż naciek opłucnej płucnej stanowi niekorzystny czynnik rokowniczy u osób z guzem o wielkości ≤ 3 cm (OR, 0.71; 95% CI, 0.64-0.79; P < .001), > 3 oraz ≤ 5 cm (OR, 0.69; 95% CI, 0.56-0.86; P < .001) i > 5 oraz ≤ 7 cm (OR, 0.70; 95% CI, 0.54-0.91; P = .007).

Dodatkowa analiza wykazała, iż pacjenci z guzem o wielkości ≤ 3 cm z naciekiem opłucnej płucnej mają lepsze rokowanie, aniżeli pacjenci z guzem o wielkości > 3 oraz ≤ 5 cm, niezależnie od zajęcia opłucnej (OR, 1.31; 95% CI, 1.19-1.45; P < .001). Nie wykazano natomiast dłuższego przeżycia wśród chorych z guzem płuca o wielkości ≤ 3 cm z naciekiem opłucnej płucnej w porównaniu z osobami, których guz miał wielkość > 3 oraz ≤ 5 cm i nie naciekał przy tym opłucnej (OR, 1.16; 95% CI, 0.95-1.43; P = .15).

Reasumując, autorzy badania potwierdzili, iż wielkość guza pierwotnego oraz inwazja opłucnej płucnej wywierają synergistyczny wpływ na rokowanie wśród pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca bez przerzutów w węzłach chłonnych.