Występowanie i znaczenie depresji u chorych na POChP

Depresja jest zjawiskiem stosunkowo często towarzyszącym chorobom przewlekłym. W klasyfikacji depresji jest przypisana „depresji somatycznej”, choć można ją też uznać za depresję reaktywną – wobec faktu, że choroba stanowi źródło stresu. Niewątpliwie zaliczana jest do zjawisk cywilizacyjnych, wymogi dynamicznej rzeczywistości ujawniają problemy w funkcjonowaniu społecznym i zawodowym chorego. U chorych na POChP stanowi dodatkowy czynnik ograniczający ich aktywność, a jak wskazują badania występowanie depresji u chorych na POChP istotnie wpływa na zwiększenie śmiertelności.

Depresja charakteryzuje się obniżeniem nastroju, smutkiem, przygnębieniem, zmniejszeniem napędu, w stadium nasilonych objawów wpływa na dezorganizację aktywności złożonej. Depresja wpływa na percepcję – utrudnia przyswojenie informacji, utrwalenie ich. Chory ma trudności ze skupieniem uwagi, utrzymaniem uwagi przy czynnościach wymagających wysiłku intelektualnego. Może to negatywnie wpływać na stosowanie się do zaleceń lekarskich i prawidłowość pobierania leków wziewnych. Jak wskazują badania jako czynniki predysponujące należy uznać:
 Wiek (chorzy w młodszy wieku są bardziej narażeni)
 Płeć (częściej dotyczy kobiet)
 Znaczne nasilenie objawów (duszności, kaszlu), w mniejszym stopniu: FEV1
 Uzależnienia , w tym palenie
 Niższa ocena jakości życia chorego (wyższe wyniki kwestionariusza SGRQ)
 Występowanie chorób towarzyszących, zwłaszcza układu krążenia
Badania wskazują, że objawy depresyjne występują w bardzo zróżnicowanym stopniu od 7% -80% chorych, natomiast kliniczne rozpoznanie depresji dotyczy 37-71% ogółu chorych na POChP . Metaanaliza badań publikowana w tym roku (baza Cochrane) wskazuje że depresja dotyczy w znacznym stopniu chorych na POChP. Zainteresowanie badania tym problemem jest duże - jednak ze wstępnej bazy 1613 badań do analizy zakwalifikowano tylko 8 badań kontrolowanych. W analizie uwzględniono 5552 chorych na POChP oraz 5211 osób w grupach kontrolnych. Depresja w grupie POChP była rozpoznana u 27.1% [25.9-28.3], natomiast w populacji kontrolnej 10.0% [9.2-10.8]. Ze względu na heterogenność grup, różnice metod badawczych ocena porównawcza prac publikowanych w tym zakresie jest trudna.
W leczeniu wskazuje się na znaczenie zarówno farmakoterapii jak i technik behawioralnych. Aktualne zalecenia GOLD w rozdziale 6, dotyczącym chorób towarzyszących wskazują, że depresja u chorych na POChP jest niedoszacowana. Leczenie lęku i depresji u chorych na POChP jest takie samo jak w pozostałych przypadkach (nie wymaga modyfikacji).