Wziewne glikokortykosteroidy redukują ryzyko zachorowania na raka płuca

Wśród osób ze zdiagnozowaną POChP ponad dwukrotnie częściej dochodzi do zachorowania na raka płuca, zwłaszcza płaskonabłonkowego. W przebiegu pierwszej z wymienionych chorób stosuje się m.in. wziewne glikokortykosteroidy - czy istotnie wpływają one na ryzyko zachorowania na raka płuca?

Wspólnym czynnikiem ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc oraz raka płuca jest palenie papierosów, niestety wciąż powszechne w naszej populacji - według danych Głównego Inspektoratu Sanitarnego aż 24% (!) dorosłych Polaków przyznaje, że jest nałogowymi palaczami. Wśród osób ze zdiagnozowaną POChP ponad dwukrotnie częściej dochodzi do zachorowania na raka płuca, zwłaszcza płaskonabłonkowego. W przebiegu pierwszej z wymienionych chorób stosuje się m.in. wziewne glikokortykosteroidy - czy istotnie wpływają one na ryzyko zachorowania na raka płuca? Odpowiedź pojawiła się na łamach European Respiratory Journal.

Zespół kanadyjskich naukowców dokonał analizy danych aż 39 676 pacjentów powyżej 50. roku życia (mediana wieku 70,7±11,1 lat, 53% kobiet), którzy w latach 1997-2007 przyjmowali wziewne glikokortykosteroidy w związku z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. W czasie obserwacji zdiagnozowano 994 (2,5%) przypadki raka płuca. Analizy wykazały, że osoby które przez niemal cały czas trwania POChP przyjmowały wziewne glikokortykosteroidy charakteryzowały się aż o 30% niższym ryzykiem zachorowania (HR 0,70, przedział ufności 0,61-0,80). Wykazano także, że niezależnie od czasu ekspozycji i przyjmowanej dawki omawiana grupa leków wykazuje działanie protekcyjne.

Wspólnym mianownikiem spadku ryzyka zachorowania na obie z poważnych chorób układu oddechowego pozostaje zaprzestanie (lub niezaczynanie) palenia papierosów.