Zalecenia ERS dotyczące świszczącego oddechu u dzieci

Od czasu opublikowania raportów grupy zadaniowej European Respiratory Society (ERS) na temat postępowania w przypadku świszczącego oddechu u dzieci w wieku przedszkolnym w latach 2008 i 2014 zgromadzono wiele dowodów sugerujących występowanie różnych fenotypów klinicznych. Ponad 10 lat to bardzo długi okres dla tak dynamicznie rozwijającej się dziedziny nauki, jaką jest medycyna, stąd istniała pilna potrzeba uaktualnienia danych.

Według ekspertów, aby zapewnić spójność diagnozy i jednolite kryteria włączenia do badań naukowych, potrzebny jest uzgodniony przedział wiekowy dla definicji „świszczącego oddechu w wieku przedszkolnym”. Grupa zadaniowa ERS określiła granicę odcięcia na wiek poniżej 6 lat. Co ważne, aby odróżnić świszczący oddech w wieku przedszkolnym od zapalenia oskrzelików, eksperci podają, że w tym przedziale wiekowym konieczny jest więcej niż jeden epizod świszczącego oddechu, a klarowność zapewnia określenie „nawracający świszczący oddech w wieku przedszkolnym”.

Obiektywne potwierdzenie objawów świszczącego oddechu jest pomocne dla opiekunów i kluczowe dla klinicystów; aktualne dowody wskazują, że konieczne jest obiektywne potwierdzenie świszczącego oddechu - podczas wizyty lekarskiej lub na podstawie nagrania sporządzonego przez rodziców. Istnieją ciągłe doniesienia opisujące fenotypy świszczącego oddechu w wieku przedszkolnym i ich związek z astmą w wieku szkolnym, dotychczas nie przedstawiono jednak ocen ich przydatności do przewidywania odpowiedzi na leczenie. Cenną wskazówką są jednak dane sugerujące, że dzieci ze świszczącym oddechem i eozynofilią oraz alergią wziewną z większym prawdopodobieństwem zareagują na leczenie podtrzymujące wziewnymi kortykosteroidami.

Podsumowując, definicja świszczącego oddechu w wieku przedszkolnym obejmuje następujące kryteria:

1. Wiek poniżej 6 lat.

2. Aktualne/wcześniej udokumentowane obiektywne potwierdzenie świszczącego oddechu.

3. Więcej niż jeden epizod świszczącego oddechu.

Proponowane fenotypowanie z uwzględnieniem obiektywnych biomarkerów:

1. Istnieją wstępne dowody sugerujące, że ocena eozynofilii we krwi obwodowej i/lub alergia wziewna pozwala zidentyfikować dzieci, które w przypadku nawracającego świszczącego oddechu w wieku przedszkolnym będą preferencyjnie reagować na leczenie podtrzymujące wziewnymi GKS.

2. Opierając się na aktualnych dowodach na użyteczność kliniczną FeNO lub LZO u dzieci w wieku przedszkolnym nie można uzasadnić ich stosowania w definicji diagnostycznej.

3. Chociaż można opisać różne wzorce objawów, takie jak „epizody wywołane infekcją” lub „świszczący oddech w trakcie i pomiędzy epizodami”, mogą być pomocne dodatkowe obiektywne testy w celu określenia stanu alergicznego, fenotypu eozynofilów, czynności płuc i etiologii zakażeń dróg oddechowych.