Zastosowanie omeprazolu w idiopatycznym włóknieniu płuc.

Pacjenci z IPF odnoszą korzyść ze stosowania omeprazolu polegającą na istotnie większym zmniejszeniu częstości kaszlu w porównaniu z placebo.

Refluks krtaniowo-gardłowy może wywoływać kaszel u pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc (idiopathic pulmonary fibrosis – IPF). Powstaje pytanie czy stosowanie inhibitorów pompy protonowej może zmniejszyć częstotliwość kaszlu u pacjentów z IPF.

Brytyjski zespół naukowców przeprowadził randomizowane badanie kliniczne kontrolowane placebo z wykorzystaniem omeprazolu w dawce 20 mg dwa razy dziennie przez 3 miesiące w populacji pacjentów z IPF. Pierwotnym punktem końcowym była różnica w zmianie częstości kaszlu po 3 miesiącach terapii między grupą interwencyjną, a placebo.

Do grupy interwencyjnej losowo przydzielono 23 osoby, a to grupy kontrolnej 22 osoby z IPF. Różnica w spadku częstości kaszlu po zakończeniu leczenia między grupą stosującą omeprazol, a grupą przyjmującą placebo wyniosła 39,1% (95% CI: 9,3-66,0%). W grupie stosującej omeprazol występowały częściej infekcje górnych dróg oddechowych i odnotowano niewielki spadek natężonej objętości wydechowej (ang. forced expiratory volume) w porównaniu z placebo.

W badaniu odnotowano korzyść ze stosowania omeprazolu u pacjentów z IPF polegającą na istotnie większym zmniejszeniu częstości kaszlu w porównaniu z placebo. Niewielka liczba pacjentów poddanych badaniu ogranicza szeroką interpretację wyników.