Afatynib znamiennie wydłuża czas wolny od progresji choroby w leczeniu 1. linii chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca rasy azjatyckiej z obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR

W The Lancet Oncology opublikowano wyniki otwartego, randomizowanego badania klinicznego 3 fazy LUX-Lung 6, porównującego skuteczność i bezpieczeństwo zastosowania afatynibu z chemioterapią cisplatyna+gemcytabina w pierwszej linii leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją w genie EGFR u chorych pochodzenia azjatyckiego

Tekst Afatynib należy do grupy doustnych drobnocząsteczkowych inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKIs). Od leków I generacji (erlotynib, gefitynib) odróżnia go mechanizm działania polegający na nieodwracalnym blokowaniu nie tylko receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang. epidermal growth factor receptor – EGFR), ale wszystkich receptorów z rodziny ErbB (EGFR, HER2, ErbB3 i ErbB4). Korzyści z zastosowania afatynibu w 1. linii leczenia u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją EGFR (EGFR+) wykazano w badaniu klinicznym LUX-Lung 3, prowadzonym na całym świecie, w którym aktywnym komparatorem była chemioterapia cisplatyna + pemetreksed. Do badania LUX-Lung 6 włączono chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca EGFR+ w stopniu zaawansowania klinicznego IIIB (z wysiękiem opłucnowym) lub IV, z 36 ośrodków z Chin, Tajlandii oraz Korei Południowej. Skuteczność i bezpieczeństwo afatynibu porównywano z chemioterapią cisplatyna + gemcytabina. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression-free survival – PFS). Wykazano jego istotne statystycznie wydłużenie na korzyść afatynibu (11,0 miesiąca [95% CI 9,7-13,7 miesiąca] vs 5,6 miesiąca w grupie leczonych chemioterapią [95% CI 5,1-6,7 miesiąca], HR 0,28, 95% CI 0,20-0,39; p<0,0001). Drugorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi obiektywnych i tutaj również wykazano istotne zwiększenie odsetka odpowiedzi u chorych w ramieniu z afatynibem (66,9% vs 23,0%, OR 7,27, 95% CI 4,36-12,18; p<0,0001). Wyniki uzyskane u chorych rasy azjatyckiej są porównywalne z wynikami prowadzonego na całym świecie badania LUX-Lung 3. Czas wolny od progresji choroby, odsetek odpowiedzi obiektywnych i wskaźniki kontroli choroby są podobne w całej populacji chorych i u chorych z często występującymi mutacjami (delecja w eksonie 19, mutacja Leu858Arg). Różnica w HR dla czasu wolnego od progresji choroby w badaniu LUX-Lung 6 w porównaniu z badaniem LUX-Lung 3 (HR 0,58, 95% CI 0,43–0,78) wynikała najprawdopodobniej z innej skuteczności schematu chemioterapii zastosowanego jako aktywnego komparatora. U chorych leczonych afatynibem zaobserwowano też poprawę w zakresie objawów choroby takich jak kaszel, duszność czy ból w porównaniu do chorych leczonych chemioterapią. Do najczęstszych działań niepożądanych afatynibu należały biegunka, wysypka, trądzik oraz zapalenie błony śluzowej jamy ustnej lub żołądka, a zdarzenia niepożądane 3. lub 4. stopnia odnotowano 36,0% chorych. W chorych leczonych chemioterapią dominowały nudności, wymioty, neutropenia i leukopenia, a zdarzenia w stopniu 3. lub 4. dotyczyły 60,2% chorych. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane u chorych leczonych afatynibem, tj. biegunka, wysypka, trądzik czy zapalenie błon śluzowych występowały w podobnym odsetku jak u chorych leczonych erlotynibem czy gefitynibem w innych badaniach klinicznych, natomiast wzrost aktywności enzymów wątrobowych występował u chorych leczonych afatynibem rzadziej i nie stanowił poważnego problemu klinicznego. W chwili obecnej prowadzone są jeszcze badania kliniczne porównujące bezpośrednio skuteczność afatynibu z erlotynibem (LUX-Lung 7) oraz gefitynibem (LUX-Lung 8).
Podsumowując afatynib wydłuża czas wolny od progresji u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca EGFR+ rasy azjatyckiej i powinien stanowić u tych chorych opcję terapeutyczną stosowaną w pierwszej linii leczenia.