Ewerolimus: nowa rejestracja do leczenia nieczynnych hormonalnie NET
Autor: Aleksandra Lang
Data: 11.03.2016
Źródło: http://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2016/022334s036lbl.pdf/AL
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Amerykańska Agencja Żywności i Leków zarejestrowała ewerolimus (Afinitor®, Novartis) do leczenia dorosłych chorych z rozpoznaniem miejscowo zaawansowanych lub przerzutowych, dobrze zróżnicowanych, hormonalnie nieczynnych guzów neuroendokrynnych (ang. neuroendocrine tumors, NET), których ognisko pierwotne zlokalizowane jest w przewodzie pokarmowym lub płucach.
NET są rzadkim rodzajem nowotworu z komórek neuroendokrynnych, zwykle lokalizującymi się w trzustce, płucach czy przewodzie pokarmowym. NET czynne hormonalnie powodują objawy związane z uwalnianiem do krwi hormonów, podczas gdy NET hormonalnie nieczynne powodują zwykle objawy związane z miejscowym wzrostem guza jak niedrożność, krwawienie czy ból. Ewerolimus jest pierwszym zarejestrowanym lekiem do leczenia progresujących, nieczynnych hormonalnie NET, których ognisko pierwotne znajduje się w płucach i jedną z kliku opcji terapeutycznych dla progresujących, hormonalnie nieczynnych NET z przewodu pokarmowego.
Rejestracje oparto na wynikach dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności pochodzących z prospektywnego, randomizowanego, kontrolowanego placebo badania klinicznego 3. fazy RADIANT-4. W badaniu wykazano, że w porównaniu do placebo ewerulimus zmniejsza ryzyko progresji choroby o 52% (HR=0,48; 95% CI 0,35-0,67; p < 0,001). Wykazano również wydłużenie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do placebo (11 miesięcy dla ewerolimusu vs 3,9 miesięcy dla najlepszego leczenia objawowego i placebo). Do badania RADIANT-4 nie włączono chorych na NET pochodzące z trzustki.
Profil toksyczności ewerolimusu był zgodny z wcześniejszymi badaniami. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu 3. lub 4. były zakażenia (11% vs 2% w grupie placebo), biegunka (odpowiednio 9% vs 2%), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (9% vs 0%), zmęczenie (5% vs 1%) oraz hiperglikemia (5% vs 0%). Natomiast najczęstszymi działaniami niepożądanymi we wszystkich stopniach związanymi z leczeniem było zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (63%), zakażenia (58%), biegunka (41%), obrzęki obwodowe (39%), zmęczenie (37%) oraz wysypka (30%).
Zalecana dawka ewerolimusu wynosi 10 mg/dobę doustnie.
Rejestracje oparto na wynikach dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności pochodzących z prospektywnego, randomizowanego, kontrolowanego placebo badania klinicznego 3. fazy RADIANT-4. W badaniu wykazano, że w porównaniu do placebo ewerulimus zmniejsza ryzyko progresji choroby o 52% (HR=0,48; 95% CI 0,35-0,67; p < 0,001). Wykazano również wydłużenie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w porównaniu do placebo (11 miesięcy dla ewerolimusu vs 3,9 miesięcy dla najlepszego leczenia objawowego i placebo). Do badania RADIANT-4 nie włączono chorych na NET pochodzące z trzustki.
Profil toksyczności ewerolimusu był zgodny z wcześniejszymi badaniami. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu 3. lub 4. były zakażenia (11% vs 2% w grupie placebo), biegunka (odpowiednio 9% vs 2%), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (9% vs 0%), zmęczenie (5% vs 1%) oraz hiperglikemia (5% vs 0%). Natomiast najczęstszymi działaniami niepożądanymi we wszystkich stopniach związanymi z leczeniem było zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (63%), zakażenia (58%), biegunka (41%), obrzęki obwodowe (39%), zmęczenie (37%) oraz wysypka (30%).
Zalecana dawka ewerolimusu wynosi 10 mg/dobę doustnie.
