Ozymertynib zarejestrowany w UE w leczeniu adjuwantowym u pacjentów z NDRP EGFR+ we wczesnym stadium zaawansowania
Autor: Maciej Chyziak
Data: 15.06.2021
Źródło: mat. prasowe
| Tagi: | ozymertynib, adjuwant, NDRP, EGFR |
Rejestracja została przyznana na podstawie bezprecedensowych wyników badania III fazy ADAURA, w którym stosowanie ozymertynibu u pacjentów po radykalnej resekcji guza prowadziło do redukcji ryzyka nawrotu choroby lub zgonu o 80 proc.
Ozymertynib 28 maja 2021 r. został zarejestrowany w UE w leczeniu uzupełniającym po radykalnej resekcji guza u dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z obecnością mutacji w genie EGFR (Ex19del lub L858R) w stadium zaawansowania klinicznego IB, II, IIIA.
Około 30 proc. pacjentów z NDRP może być zdiagnozowanych na tyle wcześnie, aby można było ich poddać radykalnej operacji chirurgicznej, nawrót choroby jest nadal powszechny we wczesnym stadium zaawansowania. U prawie połowy pacjentów z chorobą rozpoznaną w stadium IB i ponad trzech czwartych zdiagnozowanych w stadium IIIA, dochodzi do nawrotu w ciągu pięciu lat.
Ozymertynib zarejestrowano na podstawie wyników badania III fazy ADAURA, w którym po leczeniu stwierdzono istotne statystycznie i klinicznie wydłużenie czasu wolnego od choroby (ang. disease-free survival, DFS) w wypadku pacjentów z NDRP z mutacją w genie EGFR w stadium II i IIIA objętych analizą podstawową, a także w całej badanej populacji pacjentów w stadium IB-IIIA, co stanowiło drugorzędowy punkt końcowy.
Już przy rejestracji FDA prof. Dariusz M. Kowalski, kierownik Oddziału Zachowawczego Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej z Narodowego Instytutu Onkologii - Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie, podsumował: - Badanie ADAURA było prowadzone w grupie chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją aktywującą w genie EGFR, którzy przeszli radykalny zabieg operacyjny z intencją wyleczenia. Okazało się, że zastosowanie ozymertynibu zmniejsza ryzyko nawrotu raka płuca lub zgonu tych pacjentów mniej więcej o 80 proc., podczas gdy podanie klasycznej chemioterapii obniża to ryzyko zaledwie o 5 proc. Takich wyników w przypadku raka płuca świat jeszcze nie widział.
Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia uzupełniającego ozymertynibem po zabiegu chirurgicznym u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji w genie EGFR oceniano w wieloośrodkowym, randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu klinicznym III fazy ADAURA. Włączono do niego 682 chorych na niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca z potwierdzoną mutacją aktywującą w genie EGFR w stopniu zaawansowania IB-IIIA. Chorych w sposób losowy przydzielono do ramienia otrzymującego w leczeniu uzupełniającym ozymertynib (n=339) lub do ramienia otrzymującego placebo (n=343). Chorzy musieli wcześniej zostać poddani radykalnemu zabiegowi operacyjnemu, dopuszczano również chemioterapię uzupełniającą. W ramach badania pacjenci przyjmowali ozymertynib doustnie w dawce 80 mg raz na dobę maksymalnie przez trzy lata lub do chwili wystąpienia nawrotu choroby.
Leczenie adjuwantowe z użyciem produktu ozymertynibu prowadziło do zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby lub zgonu o 83 proc. według oceny pierwszorzędowego punktu końcowego DFS u pacjentów z nowotworem w II i IIIA (HR 0,17; 99,6 proc. przedział ufności [CI] 0,11-0,26; p<0,001). Według wyników oceny DFS w całej badanej populacji pacjentów w stopniu zaawansowania IB-IIIA wykazano, że stosowanie ozymertynibu prowadzi do zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby lub zgonu o 80 proc. (HR 0,20; 99,12 proc. CI 0,14-0,30; p<0,001). Po 2 latach nawrotu choroby nie stwierdzono u 89 proc. chorych w ramieniu z ozymertynibem i 52 proc. chorych w ramieniu z placebo.
Zastosowanie ozymertynibu w leczeniu uzupełniającym wiązało się z redukcją ryzyka progresji w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub zgonu o 82 proc.
Profil bezpieczeństwa i tolerancji ozymertynibu w tym badaniu był zgodny z wcześniejszymi badaniami oceniającymi leczenie u pacjentów z chorobą przerzutową.
Ozymertynib to nieodwracalny IKT EGFR trzeciej generacji z aktywnością kliniczną wobec przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego, dotychczas zarejestrowany oraz refundowany do stosowania w leczeniu pierwszego rzutu miejscowo zaawansowanego lub uogólnionego NDRP z mutacjami w genie EGFR oraz miejscowo zaawansowanego lub uogólnionego NDRP z mutacją T790M w genie kodującym EGFR.
Około 30 proc. pacjentów z NDRP może być zdiagnozowanych na tyle wcześnie, aby można było ich poddać radykalnej operacji chirurgicznej, nawrót choroby jest nadal powszechny we wczesnym stadium zaawansowania. U prawie połowy pacjentów z chorobą rozpoznaną w stadium IB i ponad trzech czwartych zdiagnozowanych w stadium IIIA, dochodzi do nawrotu w ciągu pięciu lat.
Ozymertynib zarejestrowano na podstawie wyników badania III fazy ADAURA, w którym po leczeniu stwierdzono istotne statystycznie i klinicznie wydłużenie czasu wolnego od choroby (ang. disease-free survival, DFS) w wypadku pacjentów z NDRP z mutacją w genie EGFR w stadium II i IIIA objętych analizą podstawową, a także w całej badanej populacji pacjentów w stadium IB-IIIA, co stanowiło drugorzędowy punkt końcowy.
Już przy rejestracji FDA prof. Dariusz M. Kowalski, kierownik Oddziału Zachowawczego Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej z Narodowego Instytutu Onkologii - Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie, podsumował: - Badanie ADAURA było prowadzone w grupie chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją aktywującą w genie EGFR, którzy przeszli radykalny zabieg operacyjny z intencją wyleczenia. Okazało się, że zastosowanie ozymertynibu zmniejsza ryzyko nawrotu raka płuca lub zgonu tych pacjentów mniej więcej o 80 proc., podczas gdy podanie klasycznej chemioterapii obniża to ryzyko zaledwie o 5 proc. Takich wyników w przypadku raka płuca świat jeszcze nie widział.
Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia uzupełniającego ozymertynibem po zabiegu chirurgicznym u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji w genie EGFR oceniano w wieloośrodkowym, randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu klinicznym III fazy ADAURA. Włączono do niego 682 chorych na niepłaskonabłonkowego niedrobnokomórkowego raka płuca z potwierdzoną mutacją aktywującą w genie EGFR w stopniu zaawansowania IB-IIIA. Chorych w sposób losowy przydzielono do ramienia otrzymującego w leczeniu uzupełniającym ozymertynib (n=339) lub do ramienia otrzymującego placebo (n=343). Chorzy musieli wcześniej zostać poddani radykalnemu zabiegowi operacyjnemu, dopuszczano również chemioterapię uzupełniającą. W ramach badania pacjenci przyjmowali ozymertynib doustnie w dawce 80 mg raz na dobę maksymalnie przez trzy lata lub do chwili wystąpienia nawrotu choroby.
Leczenie adjuwantowe z użyciem produktu ozymertynibu prowadziło do zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby lub zgonu o 83 proc. według oceny pierwszorzędowego punktu końcowego DFS u pacjentów z nowotworem w II i IIIA (HR 0,17; 99,6 proc. przedział ufności [CI] 0,11-0,26; p<0,001). Według wyników oceny DFS w całej badanej populacji pacjentów w stopniu zaawansowania IB-IIIA wykazano, że stosowanie ozymertynibu prowadzi do zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby lub zgonu o 80 proc. (HR 0,20; 99,12 proc. CI 0,14-0,30; p<0,001). Po 2 latach nawrotu choroby nie stwierdzono u 89 proc. chorych w ramieniu z ozymertynibem i 52 proc. chorych w ramieniu z placebo.
Zastosowanie ozymertynibu w leczeniu uzupełniającym wiązało się z redukcją ryzyka progresji w obrębie ośrodkowego układu nerwowego lub zgonu o 82 proc.
Profil bezpieczeństwa i tolerancji ozymertynibu w tym badaniu był zgodny z wcześniejszymi badaniami oceniającymi leczenie u pacjentów z chorobą przerzutową.
Ozymertynib to nieodwracalny IKT EGFR trzeciej generacji z aktywnością kliniczną wobec przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego, dotychczas zarejestrowany oraz refundowany do stosowania w leczeniu pierwszego rzutu miejscowo zaawansowanego lub uogólnionego NDRP z mutacjami w genie EGFR oraz miejscowo zaawansowanego lub uogólnionego NDRP z mutacją T790M w genie kodującym EGFR.
