Ponowne zastosowanie immunoterapii skuteczne u niektórych chorych
Autor: Marta Koblańska
Data: 30.08.2018
Źródło: European Journal of Cancer/KS
Zgodnie z wynikami badania, które opublikowano w European Journal of Cancer chorzy leczeni przeciwciałami przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki (ang. anti-programmed death 1/PD-1) lub przeciwko jego ligandowi (ang. anti-programmed death ligand 1/PD-L1) mogą być ponownie skutecznie leczeni po wcześniejszym przerwaniu leczenia zgodnie z protokołem badania.
Mimo, że koniczne są dalsze prospektywne badania kliniczne oceniające skuteczność ponownego leczenia immunologicznego, wydaje się, że powinno być ono wznowione po stwierdzeniu progresji choroby. W badaniach klinicznych dotyczących różnych nowotworów obserwowano wielokrotnie długie odpowiedzi na inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych, jednak do tej pory nie udało się ustalić optymalnego czasu trwania immunoterapii ani postępowania z chorymi po stwierdzeniu progresji choroby podczas immunoterapii.
Do jednego z badań klinicznych 1. fazy włączono 13 chorych, u których, zgodnie z protokołem badania, przerwano immunoterapię po okresie, którego mediana wynosiła 1 rok. Wśród tych chorych u 5 chorych rozpoznano raka okrężnicy z niestabilnością mikrosatelitarną, u 3 raka urotelialnego, u 2 czerniaka, u 2 niedrobnokomórkowego raka płuca, a u jednej chorej potrójnie ujemnego raka piersi.
W trakcie aktywnego leczenia u jednego chorego stwierdzono całkowitą odpowiedź na leczenie (8%), u 10 chorych (77%) częściową odpowiedź na leczenie, u 2 (15%) stabilizację choroby. Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival) wynosiła 24,4 miesiąca.
Spośród 13 chorych, u których stwierdzono długą odpowiedź na leczenie, u 8 terapię podjęto ponownie po stwierdzeniu progresji choroby. Progresję choroby stwierdzano po okresie, którego mediana wynosiła 11,7 miesiąca. W trakcie wznowienia immunoterapii stosowano ten sam lek, który stosowany był podczas leczenia wstępnego. Badacze podkreślają, że czas wolny od progresji choroby po wznowieniu immunoterapii jest zwykle krótszy niż za pierwszym razem, chociaż u 25% chorych stwierdza się ponownie częściową odpowiedź na leczenie. W czasie trwania badania nie odnotowano działań niepożądanych 3. lub 4. stopnia.
Podsumowując: po planowej przerwie w immunoterapii i wystąpieniu progresji choroby, leczenie inhibitorami immunologicznych punktów kontroli powinno zostać wznowione.
Do jednego z badań klinicznych 1. fazy włączono 13 chorych, u których, zgodnie z protokołem badania, przerwano immunoterapię po okresie, którego mediana wynosiła 1 rok. Wśród tych chorych u 5 chorych rozpoznano raka okrężnicy z niestabilnością mikrosatelitarną, u 3 raka urotelialnego, u 2 czerniaka, u 2 niedrobnokomórkowego raka płuca, a u jednej chorej potrójnie ujemnego raka piersi.
W trakcie aktywnego leczenia u jednego chorego stwierdzono całkowitą odpowiedź na leczenie (8%), u 10 chorych (77%) częściową odpowiedź na leczenie, u 2 (15%) stabilizację choroby. Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival) wynosiła 24,4 miesiąca.
Spośród 13 chorych, u których stwierdzono długą odpowiedź na leczenie, u 8 terapię podjęto ponownie po stwierdzeniu progresji choroby. Progresję choroby stwierdzano po okresie, którego mediana wynosiła 11,7 miesiąca. W trakcie wznowienia immunoterapii stosowano ten sam lek, który stosowany był podczas leczenia wstępnego. Badacze podkreślają, że czas wolny od progresji choroby po wznowieniu immunoterapii jest zwykle krótszy niż za pierwszym razem, chociaż u 25% chorych stwierdza się ponownie częściową odpowiedź na leczenie. W czasie trwania badania nie odnotowano działań niepożądanych 3. lub 4. stopnia.
Podsumowując: po planowej przerwie w immunoterapii i wystąpieniu progresji choroby, leczenie inhibitorami immunologicznych punktów kontroli powinno zostać wznowione.
