Utrata masy ciała u chorych na rzs - niekorzystnym czynnikiem rokowniczym

Zależna od przewlekłego procesu zapalnego utrata masy ciała związana jest ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności. Zjawisko to zaobserwowano między innymi u osób starszych, z przewlekłą niewydolnością serca, czy przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Dotyczy ono również chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Niski wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) oraz utrata masy ciała jest czynnikiem predykcyjnym śmiertelności. Analiza amerykańskiej bazy danych (Veterans Affairs RA (VARA) Registry) gromadzącej dane o chorych na rzs, wykazała, że utrata BMI już o 1kg/m2 związana jest ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności. Największe ryzyko śmiertelności związane było z roczną utratą masy ciała, wyrażoną zmianą BMI ≥3kg/m2 (HR 2,49). Przemawia to za faktem, że szczególnie niekorzystnym czynnikiem jest dynamiczna utrata masy ciała. Największą grupę ryzyka stanowili chorzy z BMI<20kg/m2, u których w przeszłości wystąpiła otyłość (BMI>30kg/m2) - HR 8,52. Chorzy, u których potwierdzono wywiad otyłości w przeszłości, obciążeni byli większym ryzykiem zgonu. Uzyskane wyniki nie są równoznaczne z protekcyjną rolą zwiększonej masy ciała, nakazują jednak objęcie szczególną opieką chorych z postępującą niezamierzoną utratą wagi, jako kolejnym czynnikiem złego rokowania. Badaniem objęto grupę ponad 1670 chorych, wśród których odnotowano 312 przypadków zgonów. Założenia badania nie identyfikowały potencjalnej przyczyny utraty masy ciała: zamierzona, niezamierzona, czy wynikająca z czynników współistniejących, jak również ostatecznej przyczyny zgonu w badanej populacji.