Iksekizumab – skuteczność w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów
Autor: Alicja Kostecka
Data: 30.12.2019
Źródło: A head-to-head comparison of the efficacy and safety of ixekizumab and adalimumab in biological-naïve patients with active psoriatic arthritis: 24-week results of a randomised, open-label, blinded-assessor trial. Ann Rheum Dis. 2020 Jan;79(1):123-131
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Chorzy z łuszczycowym zapaleniem stawów w trakcie leczenia oczekują poprawy zarówno zmian skórnych jak i stawowych. Wśród opcji terapeutycznych aktualnie znajdują się klasyczne leki modyfikujące przebieg choroby (ksLMPCh), które stanowią leczenie pierwszego wybory, a następnie leki biologiczne (bLMPCH) stosowane w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym.
Metotreksat (najczęściej stosowany ksLMPCh) w skojarzeniu z adalimumabem wpływa na większą koncentracje leku w surowicy krwi oraz dłuższą skuteczność leczenia, co wynika prawdopodobnie z faktu, iż metotreksat hamuje wytwarzanie przeciwciał przeciwko lekom biologicznym.
Badania porównujące leki biologiczne w określonych wskazaniach pozwolą na lepsze poznanie ich profilu działania i bezpieczeństwa. Takie dane można wykorzystać do indywidualizacji terapii dla poszczególnych chorych.
Iksekizumab (IXE) jest lekiem, który blokuje receptor Il-17A natomiast adalimumab (ADA) jest inhibitorem TNF-alfa. Do randomizowanego otwartego badania zaplanowanego na 52 tygodnie włączono do każdej z grup 283 chorych z ŁZS, którzy dotychczas nie byli leczeni lekami biologicznymi (dobór do grup był losowy z uwzględnieniem stosowania ksLMPCH i aktywności choroby, w tym nasilenia zmian skórnych). IXE stosowany był w następujących dawkach: 160 mg – w tygodniu 0, następnie 80 mg co 4 tygodnie, a w przypadku umiarkowanej lub znacznie nasilonej łuszczycy 80 mg co 2 tygodnie od 2 do 12 tygodnia. Chorzy w grupie z adalimumabem otrzymali 40 mg leku od tygodnia 0 co 2 tygodnie 40 mg lub jeśli łuszczyca miała umiarkowane lub ciężkie nasilenie dawka startowa wynosiła 80 mg.
W ocenie po 24 tygodniach skuteczność leczenia ŁZS, łącznie uwzględniając zmiany skórne (PASI100) oraz stawowe (ACR50) była lepsza w przypadku IXE. Również odsetek chorych, którzy uzyskali minimalną aktywność choroby oraz niską aktywność choroby, był większy w grupie leczonej IXE. W ocenie zmian stawowych biorąc pod uwagę ACR50 IXE wykazał nie mniejszą skuteczność niż ADA (IXE 51%, ADA 47%), natomiast w ocenie zmian skórnych odpowiedź PASI była istotnie statystycznie lepsza dla IXE (IXE 60%, ADA 47%, p=0.001).
Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, to odnotowano dla IXE większą liczbę działań niepożądanych o charakterze infekcji, a także odczynów skórnych po iniekcji, z kolei odsetek ciężkich działań niepożądanych był większy dla ADA (8,5% versus 3,5%).
Badania porównujące leki biologiczne w określonych wskazaniach pozwolą na lepsze poznanie ich profilu działania i bezpieczeństwa. Takie dane można wykorzystać do indywidualizacji terapii dla poszczególnych chorych.
Iksekizumab (IXE) jest lekiem, który blokuje receptor Il-17A natomiast adalimumab (ADA) jest inhibitorem TNF-alfa. Do randomizowanego otwartego badania zaplanowanego na 52 tygodnie włączono do każdej z grup 283 chorych z ŁZS, którzy dotychczas nie byli leczeni lekami biologicznymi (dobór do grup był losowy z uwzględnieniem stosowania ksLMPCH i aktywności choroby, w tym nasilenia zmian skórnych). IXE stosowany był w następujących dawkach: 160 mg – w tygodniu 0, następnie 80 mg co 4 tygodnie, a w przypadku umiarkowanej lub znacznie nasilonej łuszczycy 80 mg co 2 tygodnie od 2 do 12 tygodnia. Chorzy w grupie z adalimumabem otrzymali 40 mg leku od tygodnia 0 co 2 tygodnie 40 mg lub jeśli łuszczyca miała umiarkowane lub ciężkie nasilenie dawka startowa wynosiła 80 mg.
W ocenie po 24 tygodniach skuteczność leczenia ŁZS, łącznie uwzględniając zmiany skórne (PASI100) oraz stawowe (ACR50) była lepsza w przypadku IXE. Również odsetek chorych, którzy uzyskali minimalną aktywność choroby oraz niską aktywność choroby, był większy w grupie leczonej IXE. W ocenie zmian stawowych biorąc pod uwagę ACR50 IXE wykazał nie mniejszą skuteczność niż ADA (IXE 51%, ADA 47%), natomiast w ocenie zmian skórnych odpowiedź PASI była istotnie statystycznie lepsza dla IXE (IXE 60%, ADA 47%, p=0.001).
Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, to odnotowano dla IXE większą liczbę działań niepożądanych o charakterze infekcji, a także odczynów skórnych po iniekcji, z kolei odsetek ciężkich działań niepożądanych był większy dla ADA (8,5% versus 3,5%).
