Zwiększone wydalanie sodu a ryzyko rozwoju choroby wieńcowej

Pomimo niezbitych dowodów na patogenetyczną rolę sodu w rozwoju nadciśnienia tętniczego i jego niekorzystnym przebiegu, wciąż niewiele wiadomo czy nadmiar spożycia sodu jest istotnym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej ( CHD ) w ogólnej populacji i jej potencjalnie wrażliwych podgrupach . Wiele dowodów wspiera relację między nadmiernym spożyciem sodu a wyższym ciśnieniem krwi , ryzykiem udaru mózgu . Związek z chorobą niedokrwienną serca (ChNS ) jest jednak o wiele mniej ugruntowany . To zagadnienie stało się przedmiotem prospektywnego badania, którego wyniki opublikowano na łamach Circulation. Do prospektywnej obserwacji włączono 7543 dorosłych osób, w wieku 28 do 75 lat , w roku 1997 /1998 wolnych od chorób układu krążenia i nerek . Wydalanie sodu mierzono w dwóch 24 - godzinnych zbiórkach moczu na początku badania. Jako potencjalne czynniki podatności na rozwój CHD określono podwyższone ciśnienie krwi i poziom NT-proBNP . Mediana stężenia sodu w dobowej zbiórce moczu wynosiła 137 mmol (Q1 - Q3 , 106 - 171 mmol ) . Podczas obserwacji trwającej średnio 10,5 (Q1 - Q3 : 9.9-10.8 ) lat , odnotowano 452 przypadków ChNS.

W przeprowadzonym badaniu nie stwierdzono związku pomiędzy nadmiernym wydalaniem sodu i ryzykiem wystąpienia CHD. Wyższe wydalanie sodu związane ze zwiększonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca notowano u pacjentów ze wzrostem stężenia NT- proBNP lub z nadciśnieniem tętniczym, wskazując pacjentów z tych grup jako szczególnie narażonych .