123RF
Łojotokowe zapalenie skóry powiązane z zespołem metabolicznym
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 07.06.2022
Źródło: Akbaş A, Kılınç F, Şener S , Yıldız Hayran Y Investigation of The Relationship Between Seborrheic Dermatitis and Metabolic Syndrome Parameters J Cosmet Dermatol. 2022 May 27.doi: 10.1111/jocd.15121
Z historii terapii pacjentów z rozpoznanym łojotokowym zapaleniem skóry i zespołem metabolicznym wynika, że leczenie zespołu metabolicznego znacznie poprawia stan tych pacjentów.
Łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie przewlekłe, z częstymi nawrotami. Charakteryzuje się występowaniem rumieniowych, złuszczających się zmian na skórze, zwłaszcza owłosionej głowy i twarzy oraz klatki piersiowej.
W miarę rozwoju schorzenia zmiany mogą występować także w pachwinach i pod pachami. Przyczyny występowania choroby to nadmierna aktywność gruczołów łojowych połączona z zakażeniem drożdżopodobnym Malassezia furfur (Pityrosporum ovale).
Wymazy wskazują na aktywność grzyba w miejscach zakażonych, stąd pozytywny efekt w terapii tego schorzenia dają preparaty przeciwgrzybicze.
Zespół naukowców i klinicystów tureckich, odnosząc się do wyników badań klinicznych pacjentów z łojotokowym zapaleniem skóry (SD), postanowił zbadać związek tego schorzenia z zespołem metabolicznym.
Randomizowane badanie kontrolowane objęło 54 pacjentów z medianą wieku 35,4 lat, u których rozpoznano łojotokowe zapalenie skóry, oraz 47 zdrowych osób z grupy kontrolnej z medianą wieku 32,9 lat. U osób z grupy badanej i grupy kontrolnej wykonano pełną morfologię krwi, zbadano poziom glukozy we krwi na czczo (FBG), trójglicerydy (TG), cholesterol całkowity, lipoproteinę o wysokiej gęstości (HDL), lipoproteinę o niskiej gęstości (LDL) i wyliczono wskaźnik masy ciała (BMI).
Jak wynikało z pozyskanych danych, u 19 osób z grupy badanej (35,5 proc.) i 5 z grupy kontrolnej (10,6 proc.) wykryto zespół metaboliczny.
W grupie pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem łojotokowego zapalenia skóry poziom trójglicerydów był wyższy lub znacząco wyższy niż w grupie kontrolnej, zaś HDL - niższy lub znacząco niższy.
Pacjentów z rozpoznanym łojotokowym zapaleniem skóry i zespołem metabolicznym charakteryzowało także nadciśnienie, podczas kiedy u pacjentów z SD ale bez zespołu metabolicznego ciśnienie było podwyższone. Dotyczyło to zarówno ciśnienia systolicznego, jak i diastolicznego.
Z historii terapii pacjentów z rozpoznanym łojotokowym zapaleniem skóry i zespołem metabolicznym wynikało także, że leczenie zespołu metabolicznego znacznie poprawiało stan tych chorych.
Badacze tureccy na podstawie uzyskanych wyników stwierdzili, że łojotokowe zapalenie skóry jest wskaźnikiem (markerem) zespołu metabolicznego. Należy więc badać pacjentów z rozpoznaniem SD na obecność zespołu metabolicznego.
Ponadto rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry może być pomocne we wczesnej diagnozie kompleksu chorób ogólnoustrojowych.
Opracowanie: Marek Meissner
W miarę rozwoju schorzenia zmiany mogą występować także w pachwinach i pod pachami. Przyczyny występowania choroby to nadmierna aktywność gruczołów łojowych połączona z zakażeniem drożdżopodobnym Malassezia furfur (Pityrosporum ovale).
Wymazy wskazują na aktywność grzyba w miejscach zakażonych, stąd pozytywny efekt w terapii tego schorzenia dają preparaty przeciwgrzybicze.
Zespół naukowców i klinicystów tureckich, odnosząc się do wyników badań klinicznych pacjentów z łojotokowym zapaleniem skóry (SD), postanowił zbadać związek tego schorzenia z zespołem metabolicznym.
Randomizowane badanie kontrolowane objęło 54 pacjentów z medianą wieku 35,4 lat, u których rozpoznano łojotokowe zapalenie skóry, oraz 47 zdrowych osób z grupy kontrolnej z medianą wieku 32,9 lat. U osób z grupy badanej i grupy kontrolnej wykonano pełną morfologię krwi, zbadano poziom glukozy we krwi na czczo (FBG), trójglicerydy (TG), cholesterol całkowity, lipoproteinę o wysokiej gęstości (HDL), lipoproteinę o niskiej gęstości (LDL) i wyliczono wskaźnik masy ciała (BMI).
Jak wynikało z pozyskanych danych, u 19 osób z grupy badanej (35,5 proc.) i 5 z grupy kontrolnej (10,6 proc.) wykryto zespół metaboliczny.
W grupie pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem łojotokowego zapalenia skóry poziom trójglicerydów był wyższy lub znacząco wyższy niż w grupie kontrolnej, zaś HDL - niższy lub znacząco niższy.
Pacjentów z rozpoznanym łojotokowym zapaleniem skóry i zespołem metabolicznym charakteryzowało także nadciśnienie, podczas kiedy u pacjentów z SD ale bez zespołu metabolicznego ciśnienie było podwyższone. Dotyczyło to zarówno ciśnienia systolicznego, jak i diastolicznego.
Z historii terapii pacjentów z rozpoznanym łojotokowym zapaleniem skóry i zespołem metabolicznym wynikało także, że leczenie zespołu metabolicznego znacznie poprawiało stan tych chorych.
Badacze tureccy na podstawie uzyskanych wyników stwierdzili, że łojotokowe zapalenie skóry jest wskaźnikiem (markerem) zespołu metabolicznego. Należy więc badać pacjentów z rozpoznaniem SD na obecność zespołu metabolicznego.
Ponadto rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry może być pomocne we wczesnej diagnozie kompleksu chorób ogólnoustrojowych.
Opracowanie: Marek Meissner
