Zalety przestrzegania protokołów dermatologicznych na oddziałach onkologicznych
Włączenie protokołów toksyczności skórnej w centrum leczenia raka znacznie zwiększyło tempo leczenia wysypek wynikających z terapii przeciwnowotworowych i obniżyło ryzyko przerwania lub zmiany dawki leczenia nowotworu, pokazują wyniki retrospektywnego badania 208 dorosłych leczonych w Dana-Farber Cancer Institute w Bostonie.
Korzyści z profilaktycznego leczenia wysypki skórnej związanej z leczeniem u pacjentów nowotworowych są dobrze ugruntowane, w dużej mierze na podstawie Skin Toxicity Evaluation Protocol With Panitumumab (STEPP) opublikowanego w 2012 r., który doprowadził do opracowania wytycznych dotyczących zapobiegania i zarządzania toksycznością skóry związaną z leczeniem inhibitorem receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFRi), napisał Zizi Yu i współautorzy z Harvard Medical School w Bostonie. Dodają jednak, że „świadomość i przestrzeganie tych wytycznych wśród klinicystów onkologicznych jest jak dotąd słabo poznana”. Wskazali, że 90% pacjentów leczonych EGFRi rozwija skórne działania toksyczne, które mogże wpływać na jakość życia, zwiększać ryzyko zakażenia i wymagać modyfikacji dawki, przerwania lub braku kontynuacji leczenia.
W badaniu opublikowanym na łamach JAMA Dermatology naukowcy porównali przestrzeganie protokołów w Dana-Farber przed i po rozpoczęciu w latach 2014-2015 Skin Toxicities from Anticancer Therapies (STAT) w Dana-Farber. Badana populacja obejmowała 208 dorosłych pacjentów z rakiem jelita grubego, rakiem głowy i szyi lub rakiem płaskonabłonkowym skóry, leczonych co najmniej jedną dawką cetuksymabu (Erbitux); średni wiek pacjentów wynosił 62 lata, większość stanowili mężczyźni, w stadium IV choroby. Znacznie więcej pacjentów leczono profilaktycznie z powodu toksyczności skórnej na początku leczenia cetuksymabem w 2017 r. W porównaniu z 2012 r. (47% vs. 25%, P mniej niż 0,001) po rozpoczęciu protokołu dermatologicznego.
Ponadto, zapobiegawcze stosowanie tetracykliny znacznie wzrosło z 45% do 71% (P = 0,02) między dwoma okresami, podobnie jak stosowanie miejscowych kortykosteroidów (z 7% do 57%, P mniej niż 0,001), podczas gdy stosowanie miejscowych antybiotyków spadło z 79% do 43% (P = 0,02). Wskaźniki zmian dawek lub przerw były znacznie niższe wśród osób stosujących profilaktykę (5% vs. 19%, P = 0,01), ryzyko niższe o 79%.
Naukowcy zauważyli, że wyniki badań były ograniczone kilkoma czynnikami, wykorzystaniem danych z jednej instytucji i niepełnej dokumentacji niektórych pacjentów, jednak wyniki „podkreślają wartość integracji opieki dermatologicznej i edukacji w ośrodkach onkologicznych poprzez zwiększenie przestrzegania protokołów profilaktyki w przypadku wysypki i odpowiedniego doboru środków leczniczych, co może zminimalizować związane z toksycznością przerwy w chemioterapii i poprawić jakość życia”.
„Ponieważ nowe opcje leczenia raka dla pacjentów wciąż się rozwijają, a pacjenci żyją dłużej, spektrum i częstość toksycznych efektów dermatologicznych będą się powiększać”, dr Bernice Y. Kwong, dyrektor programu wspomagającego dermato-onkologii w Uniwersytet Stanford (Kalifornia).
W badaniu opublikowanym na łamach JAMA Dermatology naukowcy porównali przestrzeganie protokołów w Dana-Farber przed i po rozpoczęciu w latach 2014-2015 Skin Toxicities from Anticancer Therapies (STAT) w Dana-Farber. Badana populacja obejmowała 208 dorosłych pacjentów z rakiem jelita grubego, rakiem głowy i szyi lub rakiem płaskonabłonkowym skóry, leczonych co najmniej jedną dawką cetuksymabu (Erbitux); średni wiek pacjentów wynosił 62 lata, większość stanowili mężczyźni, w stadium IV choroby. Znacznie więcej pacjentów leczono profilaktycznie z powodu toksyczności skórnej na początku leczenia cetuksymabem w 2017 r. W porównaniu z 2012 r. (47% vs. 25%, P mniej niż 0,001) po rozpoczęciu protokołu dermatologicznego.
Ponadto, zapobiegawcze stosowanie tetracykliny znacznie wzrosło z 45% do 71% (P = 0,02) między dwoma okresami, podobnie jak stosowanie miejscowych kortykosteroidów (z 7% do 57%, P mniej niż 0,001), podczas gdy stosowanie miejscowych antybiotyków spadło z 79% do 43% (P = 0,02). Wskaźniki zmian dawek lub przerw były znacznie niższe wśród osób stosujących profilaktykę (5% vs. 19%, P = 0,01), ryzyko niższe o 79%.
Naukowcy zauważyli, że wyniki badań były ograniczone kilkoma czynnikami, wykorzystaniem danych z jednej instytucji i niepełnej dokumentacji niektórych pacjentów, jednak wyniki „podkreślają wartość integracji opieki dermatologicznej i edukacji w ośrodkach onkologicznych poprzez zwiększenie przestrzegania protokołów profilaktyki w przypadku wysypki i odpowiedniego doboru środków leczniczych, co może zminimalizować związane z toksycznością przerwy w chemioterapii i poprawić jakość życia”.
„Ponieważ nowe opcje leczenia raka dla pacjentów wciąż się rozwijają, a pacjenci żyją dłużej, spektrum i częstość toksycznych efektów dermatologicznych będą się powiększać”, dr Bernice Y. Kwong, dyrektor programu wspomagającego dermato-onkologii w Uniwersytet Stanford (Kalifornia).
