123RF
Ryzyko otępienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2
Telmisartan na tle swojej grupy wyróżnia się agonistycznym działaniem na receptor aktywowany przez proliferatory peroksysomów (PPAR) gamma, który wpływa na działanie insuliny w organizmie.
Na łamach „PLOS Medicine” ukazały się wyniki tajwańskiego badania retrospektywnego dotyczącego efektów stosowania telmisartanu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 na ryzyko otępienia w porównaniu z innymi sartanami.
W badaniu wykorzystano dane pochodzące z tajwańskiego systemu publicznych ubezpieczeń zdrowotnych z lat 1997–2013. Z badania wykluczono pacjentów z historią udaru, urazu ośrodkowego układu nerwowego lub wcześniej rozpoznaną demencją. Ostatecznie skonstruowano grupę badawczą złożoną z 2280 pacjentów stosujących telmisartan i 9120, którzy stosowali inne sartany w leczeniu nadciśnienia tętniczego z cukrzycą typu 2.
Ogółem pacjenci z telmisartanem mieli mniejsze ryzyko rozpoznania otępienia w porównaniu z pacjentami leczonymi innymi sartanami (odpowiednio: 2,2 proc. vs 3,2 proc.; HR = 0,72; 95 proc. CI: 0,53–0,97). Mniejsze ryzyko zdiagnozowania otępienia było niezależne od wystąpienia udaru niedokrwiennego lub śmierci ze wszystkich przyczyn. Ponadto zastosowanie telmisartanu zmniejszało ryzyko udaru niedokrwiennego w porównaniu z zastosowaniem innych sartanów (odpowiednio: 6,8 proc. vs 8,6 proc.; HR = 0,79; 95 proc. CI: 0,67–0,94).
Wyniki omawianego badania retrospektywnego sugerują, że zastosowanie telmisartanu w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z cukrzycą typu 2 zmniejszyło u tajwańskich pacjentów ryzyko otępienia i udaru niedokrwiennego. Ograniczeniem badania jest grupa badawcza złożona z mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej oraz charakter retrospektywny badania.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), HR – Hazard Ratio (hazard względny)
W badaniu wykorzystano dane pochodzące z tajwańskiego systemu publicznych ubezpieczeń zdrowotnych z lat 1997–2013. Z badania wykluczono pacjentów z historią udaru, urazu ośrodkowego układu nerwowego lub wcześniej rozpoznaną demencją. Ostatecznie skonstruowano grupę badawczą złożoną z 2280 pacjentów stosujących telmisartan i 9120, którzy stosowali inne sartany w leczeniu nadciśnienia tętniczego z cukrzycą typu 2.
Ogółem pacjenci z telmisartanem mieli mniejsze ryzyko rozpoznania otępienia w porównaniu z pacjentami leczonymi innymi sartanami (odpowiednio: 2,2 proc. vs 3,2 proc.; HR = 0,72; 95 proc. CI: 0,53–0,97). Mniejsze ryzyko zdiagnozowania otępienia było niezależne od wystąpienia udaru niedokrwiennego lub śmierci ze wszystkich przyczyn. Ponadto zastosowanie telmisartanu zmniejszało ryzyko udaru niedokrwiennego w porównaniu z zastosowaniem innych sartanów (odpowiednio: 6,8 proc. vs 8,6 proc.; HR = 0,79; 95 proc. CI: 0,67–0,94).
Wyniki omawianego badania retrospektywnego sugerują, że zastosowanie telmisartanu w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z cukrzycą typu 2 zmniejszyło u tajwańskich pacjentów ryzyko otępienia i udaru niedokrwiennego. Ograniczeniem badania jest grupa badawcza złożona z mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej oraz charakter retrospektywny badania.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), HR – Hazard Ratio (hazard względny)
Current Topics in Diabetes
