Uwaga na agonistów GLP-1 – ryzyko kamicy

Agoniści GLP-1, mimo wysokiej skuteczności i prostoty stosowania, mają swoje małe minusy – na co zwrócić uwagę, stosując leki z tej grupy, podpowiada najnowsza metaanaliza z „JAMA Internal Medicine”.

Powyższa grupa leków to z pewnością jedna z najważniejszych, dla których w ostatnich latach przybyło wiele mocnych dowodów na skuteczność w leczeniu chorych na cukrzycę typu 2 oraz (w niektórych miejscach na świecie) w redukcji masy ciała.

Pacjenci z jakąkolwiek chorobą przewlekłą nie są jednak wolni od innych schorzeń, których część może być bezpośrednim lub pośrednim skutkiem leczenia choroby podstawowej – ciągłe wzbogacanie wiedzy o takich zależnościach znacznie ułatwia postępowanie z chorymi.

Na łamach tego prestiżowego czasopisma przedstawiono wyniki metaanalizy dotyczącej bezpieczeństwa agonistów GLP-1, która może stanowić cenną wskazówkę dla klinicystów. Badacze zadbali przy tym, by jakość podanych wyników była jak największa – ekstrakcja danych źródłowych została przeprowadzona zgodnie z uznanym algorytmem PRISMA, a jakość dowodów dla każdego wyniku oceniono w systemie GRADE.

Do analizy włączono aż 76 badań randomizowanych z udziałem bardzo dużej populacji wynoszącej sumarycznie 103 371 pacjentów (średni wiek 57,8 roku). Wykazano, że stosowanie agonistów GLP-1 o 37 proc. zwiększa ryzyko chorób pęcherza i pęcherzyka żółciowego; efekt ten w szczególności dotyczy zapalenia pęcherzyka żółciowego (wzrost o 36 proc.) oraz kamicy układu moczowego i/lub pęcherzyka żółciowego (27 proc.).

Podobny efekt, jednak o wiele bardziej nasilony, wykazano dla osób stosujących powyższą grupę leków w celu redukcji masy ciała. Ponadto powyższe ryzyko rosło (istotne statystycznie) wraz ze wzrostem stosowanej dawki oraz czasem terapii (im dłuższa, tym ryzyko większe).

Opracowanie: lek. Damian Matusiak