Co jaki czas należy wykonywać USG jamy brzusznej w populacji wysokiego ryzyka rozwoju HCC?

Aktualnie obowiązujące wytyczne zalecają prowadzenie aktywnego skriningu w kierunku raka wątrobowokomórkowego wśród pacjentów z grup podwyższonego ryzyka zachorowania. Jednakże nie wykazano dotychczas jednoznacznie, aby prowadzenie tego rodzaju działań redukowało śmiertelność u tych pacjentów. Nie wiadomo także, które grupy pacjentów odnoszą największą korzyść z takiego postępowania. Dodatkowych informacji na ten temat dostarcza badanie zaprojektowane przez Chun-Ying Wu i wsp. opublikowane na łamach czasopisma Gut.

Kohortowym badaniem objęto grupę 52 823 z nowo rozpoznanym rakiem wątrobowokomórkowym. Pacjentów podzielono następnie na podgrupy, w zależności od częstości wykonywanego uprzednio skriningowego badania ultrasonograficznego: 0–6 miesięcy (6M), 7–12 miesięcy (12M), 13–24 miesięcy (24M), 25–36 miesięcy (36M) oraz osoby, które nie miały badania USG w czasie ostatnich 3 lat (bez skriningu).
Szansę na otrzymanie terapii skutkującej wyleczeniem w powyższych podgrupach oszacowano odpowiednio na 24.3% (95% CI 23.7% - 24.9%), 26.9% (95% CI 25.7% - 28.2%), 22.9% (95% CI 21.8% - 24.1%), 21.3% (95% CI 19.9% - 22.8%) oraz 18.3% (95% CI 17.8% - 18.8%).
W porównaniu z osobami, u których prowadzono skrining co najmniej raz na 6 miesięcy ryzyko zgonu wynosiło odpowiednio 1.11 (95% CI 1.07 - 1.15), 1.23 (95% CI 1.19 - 1.28), 1.31 (95% CI 1.26 - 1.37) oraz 1.47 (95% CI 1.43 - 1.51) (dla wszystkich p<0.001) dla kohort 2M, 24M, 36M oraz osób, u których nie prowadzono skriningu.
Zależność pomiędzy krótszym czasem pomiędzy kolejnymi badaniami a lepszym rokowaniem była widoczna praktycznie we wszystkich analizowanych podgrupach, aczkolwiek w największym stopniu dotyczyła pacjentów młodszych, bez współistniejącej cukrzycy oraz pacjentów zainfekowanych wirusem zapalenia wątroby typu B.