Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych u pacjentów z chorobą Crohna
Autor: Mariusz Bryl
Data: 10.02.2016
Źródło: Fevery J, Van Steenbergen W, Van Pelt J, et al. Patients with large-duct primary sclerosing cholangitis and Crohn's disease have a better outcome than those with ulcerative colitis, or without IBD. Aliment Pharmacol Ther 2016 Jan 8 PE/MB
Kategorie:
Choroby jelita cienkiego i grubego – w tym IBS
Choroby trzustki i dróg żółciowych
Choroby wątroby
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (ang. primary sclerosing cholangitis – PSC) jest rzadkim schorzeniem dróg żółciowych, któremu często towarzyszy nieswoista choroba zapalna jelit (NChZJ).
Szacuje się, że w około 20% takich przypadków chorobą tą jest choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC). Nie wiadomo jednak, czy podtyp NChZJ, który współwystępuje z PSC, ma znaczenie dla przebiegu choroby wątroby.
Na łamach czasopisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się ciekawa retrospektywna analiza, której autorzy podjęli próbę wskazania ewentualnych odmienności w przebiegu oraz rokowaniu u chorych z PSC i towarzyszącą ChLC w porównaniu do innych pacjentów z PSC, w tym tych, którzy równolegle chorują na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG).
Analiza objęła grupę 240 chorych z PSC. U 63% z nich występowała NChZJ: u 105 było to WZJG, u 32 – ChLC, a u 14 niesklasyfikowana postać NChZJ. U 50% chorych NChZJ była rozpoznawana jako pierwsza jednostka chorobowa. Odsetek wczesnych rozpoznań PSC był podobny u wszystkich chorych z NChZJ. Wariant PSC, dotyczący drobnych dróg żółciowych był spotykany u 28% pacjentów ze współistnieniem ChLC i tylko u 3% chorych z WZJG. Wykazano także, że rokowanie u chorych z omawianym wariantem PSC było istotnie lepsze – u żadnego spośród tych chorych nie doszło do rozwoju raka dróg żółciowych czy śmierci z powodu choroby wątroby, natomiast w 3 przypadkach rozpoznano raka jelita grubego. Spośród pacjentów z PSC z zajęciem dużych dróg żółciowych, istotnie lepsze rokowanie dotyczyło tych chorych, u których współwystępowała ChLC. Choroba wątroby u tych pacjentów charakteryzowała się wolniejszym postępem: tylko jeden chory wymagał przeszczepu wątroby (w porównaniu do 28% chorych z PSC bez współwystępowania ChLC), nie odnotowano także żadnego przypadku zgonu z przyczyn wątrobowych (w porównaniu do 7% chorych z PSC bez współwystępowania ChLC).
Autorzy konkludują, że współwystępowanie ChLC z PSC jest dość rzadkim zjawiskiem, ale taki wariant charakteryzuje się lepszym rokowaniem w porównaniu ze współwystępowaniem PSC z WZJG lub izolowaną postacią PSC. Szczególnie często występuje wśród pacjentów z PSC i ChLC wariant choroby wątroby z zajęciem drobnych dróg żółciowych.
Na łamach czasopisma Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się ciekawa retrospektywna analiza, której autorzy podjęli próbę wskazania ewentualnych odmienności w przebiegu oraz rokowaniu u chorych z PSC i towarzyszącą ChLC w porównaniu do innych pacjentów z PSC, w tym tych, którzy równolegle chorują na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG).
Analiza objęła grupę 240 chorych z PSC. U 63% z nich występowała NChZJ: u 105 było to WZJG, u 32 – ChLC, a u 14 niesklasyfikowana postać NChZJ. U 50% chorych NChZJ była rozpoznawana jako pierwsza jednostka chorobowa. Odsetek wczesnych rozpoznań PSC był podobny u wszystkich chorych z NChZJ. Wariant PSC, dotyczący drobnych dróg żółciowych był spotykany u 28% pacjentów ze współistnieniem ChLC i tylko u 3% chorych z WZJG. Wykazano także, że rokowanie u chorych z omawianym wariantem PSC było istotnie lepsze – u żadnego spośród tych chorych nie doszło do rozwoju raka dróg żółciowych czy śmierci z powodu choroby wątroby, natomiast w 3 przypadkach rozpoznano raka jelita grubego. Spośród pacjentów z PSC z zajęciem dużych dróg żółciowych, istotnie lepsze rokowanie dotyczyło tych chorych, u których współwystępowała ChLC. Choroba wątroby u tych pacjentów charakteryzowała się wolniejszym postępem: tylko jeden chory wymagał przeszczepu wątroby (w porównaniu do 28% chorych z PSC bez współwystępowania ChLC), nie odnotowano także żadnego przypadku zgonu z przyczyn wątrobowych (w porównaniu do 7% chorych z PSC bez współwystępowania ChLC).
Autorzy konkludują, że współwystępowanie ChLC z PSC jest dość rzadkim zjawiskiem, ale taki wariant charakteryzuje się lepszym rokowaniem w porównaniu ze współwystępowaniem PSC z WZJG lub izolowaną postacią PSC. Szczególnie często występuje wśród pacjentów z PSC i ChLC wariant choroby wątroby z zajęciem drobnych dróg żółciowych.
Przegląd Gastroenterologiczny
