Wpływ leczenia anty-TNF matek z NZJ na ryzyko infekcji u noworodków

Leczenie anty-TNF z uwagi na swoją skuteczność, a także profil bezpieczeństwa jest coraz powszechniej stosowaną formą terapii nieswoistych zapaleń jelit (NZJ). Także w ciąży dopuszczalne jest podawanie infliksymabu (IFX) czy adalimumabu (ADA), zaleca się jedynie odstawienie leku w trzecim trymestrze ciąży, w celu uniknięcia okresu najintensywniejszego transferu leku przez łożysko. Ma to maksymalnie zmniejszyć rejestrowane stężenia leków u płodów i noworodków. Wartości tych stężeń i ich wpływ na losy noworodków nie są jednak dobrze zbadane. Zagadnienie to było tematem pracy opublikowanej na łamach Gastroenterology.

Autorzy badania przeprowadzili prospektywną analizę, w której w przypadku 80 ciężarnych z NZJ, leczonych IFX lub ADA (z czego 39 otrzymywało równocześnie tiopuryny), mierzono poziom leków u kobiet w momencie porodu oraz u dzieci – w momencie urodzenia oraz co 3 miesiące aż do czasu całkowitej eliminacji leku z organizmu.
Średni czasu od ostatniego podania leku anty-TNF w ciąży pozostawał w odwrotnej zależności ze stężeniem leku u matek w momencie porodu i dzieci w momencie narodzin. Średni wskaźnik, będący stosunkiem stężenia leku u noworodka i matki w okresie porodu wyniósł 1.2 w przypadku ADA i 1.8 w przypadku IFX. Średni klirens leku u noworodków oszacowano na 4 miesiące w odniesieniu do ADA i 7 miesięcy w odniesieniu do IFX (różnica – p<0.0001). Lek biologiczny był niewykrywalny w organizmie dzieci po 12 miesiącu życia. Jeśli chodzi o ryzyko infekcji, stwierdzono 4 infekcje bakteryjne i 16 wirusowych, wszystkie miały łagodny przebieg. Ryzyko względne infekcji u dzieci matek otrzymujących terapię combo (lek anty-TNF oraz tiopuryna) w porównaniu z dziećmi matek leczonych przeciwciałami anty-TNF w monoterapii wyniosło 2,7 (95% CI: 1.09-6.78; p=0.02).
Autorzy konkluduję między innymi, że uzyskane dane pozwalają zalecać wdrażanie żywych szczepionek u dzieci matek z NZJ, leczonych biologicznie w czasie ciąży, dopiero po ukończeniu 1 roku życia, chyba że nie wykaże się eliminacji leku z organizmu.