Ginekologia onkologiczna – zagrożona specjalizacja?

Zarządu Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej, zwrócił się do Ministra Zdrowia z prośbą o utrzymanie specjalizacji ginekologii onkologicznej i wystosował w tej sprawie list w jej obronie.

Z danych Krajowego Rejestru Nowotworów (ostatnie dostępne dane z 2015 r.) wynika, że łączna liczba wszystkich zgłoszonych nowotworów ginekologicznych w 2015 r. wyniosła 13 451 przypadków, przy czym analizując dostępne dane wstecz, od 2005 roku, obserwuje się wyraźny wzrost, w ciągu 10 lat o ponad 15%.
Na koniec 2018 r. było 256 lekarzy lekarzy ze specjalizacją ginekologia onkologiczna, czynnie pracujących w zawód. Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę zachorowań na nowotwory kobiece i wyzwania jakie stoją przed tą dziedziną medycyny, próba likwidacji specjalizacji ginekologia onkologiczna, zdaniem tej grupy zawodowej stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia kobiet.

Pomimo wyzwań jakie stawia się przed lekarzami tej specjalność, liczba ginekologów onkologów praktykujących w Polsce wzrasta. Dynamiczny rozwój tej dziedziny, a co za tym idzie wciąż zmieniające się standardy postępowania wymuszają na nas ciągłe doskonalenie swoich umiejętności zarówno w teorii jak i na sali operacyjnej. W ostatnim dziesięcioleciu zakres zabiegów operacyjnych przeprowadzanych w chorobach nowotworowych żeńskich narządów płciowych uległ znacznemu rozszerzeniu. Obejmuje on z jednej strony rozległe zabiegi polegające na resekcjach wielonarządowych z drugiej zaś zabiegi małoinwazyjne.

Profesjonalne wykonywanie takiego wachlarza zabiegów w danym ośrodku wymaga umiejętności i praktyki jaką może dać jedynie specjalizacja w danej dziedzinie. Istnieją publikacje które potwierdzają wprost, że ilość wkonywanych zabiegów u pacjentek z rakiem jajnika czy rakiem szyjki przez dany ośrodek i dostęp do specjalistów przekłada się na jakość tego leczenia i przeżywalność pacjentek i jest wręcz czynnikiem prognostycznym dla wyników operacyjnych i powikłań okołooperacyjnych u pacjentek. Również rozwój w zakresie leczenia zachowawczego pacjentek wymaga ciągłej edukacji i skupienia się na wąskim wycinku medycyny jakim są nowotwory u kobiet.

Umiejętności pracy interdyscyplinarnej, łączącej ginekologię, chirurgię i onkologię, dają pacjentkom gwarancję najlepszego leczenia. Niestety, bez zaplecza jakie daje istnienie specjalizacji, lekarze nie będziemy mogli zagwarantować polskim kobietom wysokiego poziomu leczenia nowotworów narządów rodnych. Warto zwrócić uwagę na istniejący już problem rozdrobnienia ośrodków zajmujących się leczeniem onkologicznym w ginekologii. W porównaniu do krajów Europy Zachodniej w Polsce funkcjonuje dość dużo szpitali, gdzie prowadzone jest takie leczenie, co związane jest z brakiem doświadczenia lekarzy w tej dziedzinie. Lekarze onkolodzy ginekologiczni liczyli, że w perspektywie nadchodzących lat, również w Polsce dojdzie do centralizacji wykonywania procedur onkologicznych w dużych, wyspecjalizowanych ośrodkach skupionych wokół szpitali uniwersyteckich i centrów onkologii. Z punktu widzenia teraźniejszości niezwykle ważne jest zapewnienie odpowiednio doświadczonych kadr, które w przyszłości będą stanowiły podstawę takich ośrodków. W związku z powyższym, chcąc uprzedzić wystąpienie istotnego obniżenia umiejętności polskich lekarzy w leczeniu nowotworów kobiecych, które w niedalekiej przyszłości z pewnością przełożą się na jakość świadczeń w zakresie ginekologii onkologicznej, zarząd Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej zaapelował do Ministra Zdrowia o utrzymanie ginekologii onkologicznej jako specjalizacji lekarskiej.