123RF
Korzyści z pembrolizumabu w leczeniu raka szyjki macicy – wyniki badań
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 04.04.2023
| Tagi: | pembrolizumab, HRQoL, rak szyjki macicy |
Wyniki dotyczące HRQoL potwierdzają korzyści z dodania pembrolizumabu do chemioterapii u pacjentek z przetrwałym, nawracającym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy – wynika z badań opublikowanych na łamach „The Lancet Oncology”.
Rak szyjki macicy często wiąże się z krwawieniem z dróg rodnych, zmęczeniem, bólem, zaburzeniem czynności pęcherza i jelit, obrzękiem nóg i zaburzeniami w sferze seksualnej. Objawy występujące u pacjentek z zaawansowanym rakiem szyjki macicy pogarszały HRQoL, zaburzając dobrostan i funkcjonowanie w sferze społecznej oraz wywołując lęk i depresję. Działania niepożądane związane z leczeniem mogą dodatkowo negatywnie wpływać na HRQoL. Celem leczenia pacjentek z zaawansowanym lub nawrotowym rakiem szyjki macicy jest wydłużenie życia przy zachowaniu lub poprawie HRQoL.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania KEYNOTE-826 były OS i PFS oceniane przez badacza według kryteriów RECIST v1.1. Zaplanowanym drugorzędowym punktem końcowym była zmiana początkowej oceny ogólnego stanu zdrowia (GHS – global health status) wg kwestionariusza QLQ-C30 w całej badanej populacji objętej analizą PRO (wszyscy pacjenci, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę badanego leku i u których przeprowadzono co najmniej jedną ocenę po ocenie początkowej). Inne analizy PRO były zaplanowanymi eksploracyjnymi punktami końcowymi.
W zaplanowanej pierwszej analizie pośredniej badania KEYNOTE-826 dodanie pembrolizumabu do chemioterapii opartej na pochodnych platyny z bewacyzumabem lub bez bewacyzumabu w leczeniu pierwszej linii statystycznie istotnie poprawiło OS i PFS (pierwszorzędowe punkty końcowe badania) u pacjentek z przetrwałym, nawracającym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy z ekspresją PD-L1 (CPS ≥1).
Współczynnik ryzyka (HR) dla OS wyniósł 0,64 (95% CI 0,50–0,81; p <0,001), a dla PFS 0,62 (95% CI 0,50–0,77; p <0,001). HR dla OS w populacji ITT wyniósł 0,67 (95% CI 0,54–0,84; p <0,001), a dla PFS 0,65 (95% CI 0,53–0,79; p <0,001). HR dla OS u pacjentów z PD-L1 (CPS ≥10) wyniósł 0,61 (95% CI 0,44–0,84; p = 0,001), a dla PFS 0,58 (95% CI 0,44–0,77; p <0,001). Działania niepożądane leczenia poddawały się leczeniu objawowemu.
W celu oceny, czy poprawie OS i PFS towarzyszyły zmiany w zakresie HRQoL, analizowano PRO jako zaplanowane drugorzędowe i eksploracyjne punkty końcowe przy użyciu kwestionariusza EORTC QLQ-C30, modułu dla raka szyjki macicy kwestionariusza EORTC (QLQ-CX24) oraz wizualnej skali analogowej kwestionariusza EuroQol-5 wymiar-5 przed każdym cyklem 1–14, a następnie przed co drugim cyklem.
W okresie od 20 listopada 2018 r. do 31 stycznia 2020 r. spośród 883 pacjentek 617 przydzielono losowo do grupy leczonej pembrolizumabem (n = 308) lub do grupy placebo (n = 309). Łącznie 587 spośród 617 pacjentek (95%) otrzymało co najmniej jedną dawkę badanego leku i ukończyło co najmniej jedną ocenę PRO po badaniu początkowym (290 w grupie leczonej pembrolizumabem i 297 w grupie placebo). Mediana czasu obserwacji wyniosła 22 miesiące. W 30. tygodniu ocenę wg kwestionariusza QLQ-C30 zakończyło 199 spośród 290 pacjentek (69%) w grupie leczonej pembrolizumabem i 168 spośród 297 pacjentek (57%) w grupie placebo; odpowiednio 199/211 (94%) i 168/186 (90%) pacjentek wypełniło kwestionariusze zgodnie z instrukcją.
Średnia zmiana oceny początkowej wg kwestionariusza QLQ-C30 GHS-QoL po 30 tygodniach analizowana metodą najmniejszych kwadratów wyniosła –0,3 punktu (95% CI −3,1 do 2,6) w grupie otrzymującej pembrolizumab i −1,3 punktu (−4,2 do 1,7) w grupie otrzymującej placebo, z różnicą między grupami w zakresie najmniejszych kwadratów średniej zmiany wynoszącą 1 punkt (95% CI –2,7 do 4,7). Nie osiągnięto mediany czasu do rzeczywistego pogorszenia oceny GHS–QoL (NR; 95% CI 13,4 miesiąca – NR) w grupie otrzymującej pembrolizumab, a w grupie placebo wyniosła ona 12,9 miesiąca (6,6 – NR) (HR 0,84; 95% CI 0,65–1,09). Łącznie u 122 spośród 290 pacjentek (42%) w grupie leczonej pembrolizumabem w porównaniu z 85 spośród 297 (29%) w grupie placebo odnotowano poprawę oceny GHS-QoL w dowolnym momencie badania (p = 0,0003).
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania KEYNOTE-826 były OS i PFS oceniane przez badacza według kryteriów RECIST v1.1. Zaplanowanym drugorzędowym punktem końcowym była zmiana początkowej oceny ogólnego stanu zdrowia (GHS – global health status) wg kwestionariusza QLQ-C30 w całej badanej populacji objętej analizą PRO (wszyscy pacjenci, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę badanego leku i u których przeprowadzono co najmniej jedną ocenę po ocenie początkowej). Inne analizy PRO były zaplanowanymi eksploracyjnymi punktami końcowymi.
W zaplanowanej pierwszej analizie pośredniej badania KEYNOTE-826 dodanie pembrolizumabu do chemioterapii opartej na pochodnych platyny z bewacyzumabem lub bez bewacyzumabu w leczeniu pierwszej linii statystycznie istotnie poprawiło OS i PFS (pierwszorzędowe punkty końcowe badania) u pacjentek z przetrwałym, nawracającym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy z ekspresją PD-L1 (CPS ≥1).
Współczynnik ryzyka (HR) dla OS wyniósł 0,64 (95% CI 0,50–0,81; p <0,001), a dla PFS 0,62 (95% CI 0,50–0,77; p <0,001). HR dla OS w populacji ITT wyniósł 0,67 (95% CI 0,54–0,84; p <0,001), a dla PFS 0,65 (95% CI 0,53–0,79; p <0,001). HR dla OS u pacjentów z PD-L1 (CPS ≥10) wyniósł 0,61 (95% CI 0,44–0,84; p = 0,001), a dla PFS 0,58 (95% CI 0,44–0,77; p <0,001). Działania niepożądane leczenia poddawały się leczeniu objawowemu.
W celu oceny, czy poprawie OS i PFS towarzyszyły zmiany w zakresie HRQoL, analizowano PRO jako zaplanowane drugorzędowe i eksploracyjne punkty końcowe przy użyciu kwestionariusza EORTC QLQ-C30, modułu dla raka szyjki macicy kwestionariusza EORTC (QLQ-CX24) oraz wizualnej skali analogowej kwestionariusza EuroQol-5 wymiar-5 przed każdym cyklem 1–14, a następnie przed co drugim cyklem.
W okresie od 20 listopada 2018 r. do 31 stycznia 2020 r. spośród 883 pacjentek 617 przydzielono losowo do grupy leczonej pembrolizumabem (n = 308) lub do grupy placebo (n = 309). Łącznie 587 spośród 617 pacjentek (95%) otrzymało co najmniej jedną dawkę badanego leku i ukończyło co najmniej jedną ocenę PRO po badaniu początkowym (290 w grupie leczonej pembrolizumabem i 297 w grupie placebo). Mediana czasu obserwacji wyniosła 22 miesiące. W 30. tygodniu ocenę wg kwestionariusza QLQ-C30 zakończyło 199 spośród 290 pacjentek (69%) w grupie leczonej pembrolizumabem i 168 spośród 297 pacjentek (57%) w grupie placebo; odpowiednio 199/211 (94%) i 168/186 (90%) pacjentek wypełniło kwestionariusze zgodnie z instrukcją.
Średnia zmiana oceny początkowej wg kwestionariusza QLQ-C30 GHS-QoL po 30 tygodniach analizowana metodą najmniejszych kwadratów wyniosła –0,3 punktu (95% CI −3,1 do 2,6) w grupie otrzymującej pembrolizumab i −1,3 punktu (−4,2 do 1,7) w grupie otrzymującej placebo, z różnicą między grupami w zakresie najmniejszych kwadratów średniej zmiany wynoszącą 1 punkt (95% CI –2,7 do 4,7). Nie osiągnięto mediany czasu do rzeczywistego pogorszenia oceny GHS–QoL (NR; 95% CI 13,4 miesiąca – NR) w grupie otrzymującej pembrolizumab, a w grupie placebo wyniosła ona 12,9 miesiąca (6,6 – NR) (HR 0,84; 95% CI 0,65–1,09). Łącznie u 122 spośród 290 pacjentek (42%) w grupie leczonej pembrolizumabem w porównaniu z 85 spośród 297 (29%) w grupie placebo odnotowano poprawę oceny GHS-QoL w dowolnym momencie badania (p = 0,0003).
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Przegląd Menopauzalny
