Nadwaga i otyłość zmniejszają szanse powodzenia zapłodnienia metodą in vitro

Niepłodność dotyka od 8 do 12% par będących w wieku reprodukcyjnym. Zapłodnienie in vitro niekiedy bywa jedyną szansą dla par na posiadanie biologicznego potomstwa. Metoda nie zawsze kończy się sukcesem, dlatego bardzo ważne jest poznanie czynników (zwłaszcza modyfikowalnych) mających wpływ na jej powodzenie.

Naukowcy z Uniwersytetu w Kairze zbadali, czy istnieje związek między masą ciała kobiety a pozytywnym rezultatem procedury. Wyniki ukazały się na łamach International Journal of Gynecology and Obstetrics.

185 kobiet z par cierpiących z powodu niepłodności podzielono na trzy grupy, w zależności od BMI: grupa 1. (BMI w normie, 18,5-24,9; n=48), grupa 2. (nadwaga; 25-29,9; n=54), grupa 3. (otyłość, >30; n=83). Między grupami nie odnotowano istotnych różnic w dawce gonadotropiny użytej do stymulacji jajeczkowania, czasie trwania stymulacji, grubości endometrium, liczbie pobranych i zapłodnionych komórek jajowych, liczbie zarodków przeniesionych i zamrożonych.

Częstość implantacji przeniesionych zarodków spadała wraz ze wzrostem masy ciała kobiety - odpowiednio 14%, 6% i 3% w grupie 1.,2. i 3. Wśród kobiet z implantacją zakończoną sukcesem częstość ciąż rozpoznanych do 5.-6. tygodnia wyniosła kolejno 42%, 30% i 12%. Nadmiar masy ciała wiązał się także ze zmniejszoną częstością klinicznie rozpoznanych ciąż (widocznych w badaniu USG, zazwyczaj ok. 5.-6. tygodnia ciąży), odpowiednio 31%, 22% i 11%.

Istotny spadek powodzenia metody in vitro wraz ze wzrostem masy ciała pokazuje kolejne ze szkodliwych następstw nadwagi i otyłości. Z uwagi na fakt zmniejszonej płodności u kobiet z nadmierną masą ciała każde planowanie posiadania potomstwa powinno być poprzedzone jej normalizacją.