Pembrolizumab – nowa rejestracja FDA dla chorych na raka trzonu macicy

Rejestracja dotyczy pembrolizumabu w monoterapiii do leczenia chorych na zaawansowanego raka endometrium z obecnością niestabilności mikrosatelitarnej (MSI-H) lub z nieprawidłowościami w obrębie genów naprawy DNA (dMMR), u których stwierdzono progresję choroby po wcześniejszym leczeniu i które nie są kandydatkami do radykalnego leczenia chirurgicznego czy radioterapii.

Skuteczność i bezpieczeństwo pembrolizumabu w tym wskazaniu oceniono w wieloośrodkowym, nierandomizowanym, otwartym, wielokohortowym badaniu klinicznym, do którego włączono 90 chorych na nieresekcyjnego lub przerzutowego raka trzonu macicy (MSI-H lub dMMR). U pacjentek stosowano pembrolizumab w dawce 200 mg dożylnie co 3 tygodnie do nieakceptowanej toksyczności, udokumentowanej progresji choroby lub ukończenia pełnego cyklu leczenia (24 miesiące).

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była obiektywna odpowiedź na leczenie (objective response rate – ORR) oraz czas trwania odpowiedzi (duration of response – DoR) w ocenie niezależnej, zaślepionej komisji. Oceny dokonywano wg kryteriów RECIST 1.1 zmodyfikowanych o liczbę zmian targetowych 9, maksymalnie 10, w tym maksymalnie 5 zmian na narząd). ORR wynosił 46 proc., a mediana DoR nie została osiągnięta (2,9 do 55,7+ miesiąca). U 68 proc. chorych odpowiedź utrzymywała się przez okres co najmniej 12 miesięcy, a u 44 proc. przez okres minimum 24 miesięcy.

Najczęstsze działania niepożądane obejmowały zmęczenie, bóle mięśniowo-szkieletowe, wysypkę, biegunkę, gorączkę, kaszel, zmniejszenie apetytu, świąd, duszność, zaparcia, ból, nudności i niedoczynność tarczycy.

Rekomendowana dawka pembrolizumabu wynosi 200 mg dożylnie co 3 tygodnie lub 600 mg co 6 tygodni do progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub do maksymalnie 24 miesięcy.

Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel