Prosty sposób na łagodzenie bólu po histerektomii przezpochwowej

Około 3% kobiet jest dotkniętych objawowym wypadaniem narządów miednicy mniejszej. Główne objawy obejmują uczucie wypadania, odczucie ciasnoty w miednicy mniejszej, niejednokrotnie częstomocz, zaparcia, bóle pleców oraz dyspareunię.

Do schorzenia dochodzi wskutek osłabienia tkanek dna miednicy, które w części przypadków jest spowodowane czynnikami genetycznymi, istnieją jednak czynniki ryzyka: duża liczba porodów, wiek, otyłość, podnoszenie ciężkich przedmiotów, przewlekły kaszel oraz częste zaparcia. Wyróżnia się cztery stopnie wypadania; leczenie obejmuje ćwiczenie mięsni dna miednicy w przypadkach łagodnych aż do histerektomii z reparacją dna miednicy w ciężkich. Po wymienionym zabiegu, z racji sporej traumatyzacji tkanek, pacjentki odczuwają nasilone dolegliwości bólowe, które z kolei wymagają podawania dużych dawek środków przeciwbólowych. Okazuje się, że można temu zapobiec.

Na łamach European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology opublikowano wyniki randomizowanego badania z podwójnie ślepą próbą oceniającego skuteczność iniekcji 30ml 0,5% ropiwakainy w okolice miejsca operowanego w łagodzeniu bólu pooperacyjnego. Naukowcy z National and Kapodistrian University of Athens zakwalifikowali 59 kobiet, które zostały poddane przezpochwowej histerektomii z powodu wypadania narządów miednicy mniejszej co najmniej II stopnia i przydzielili je w stosunku 1:1 do grupy badawczej i kontrolnej (placebo). Oceniono intensywność bólu pooperacyjnego w spoczynku i podczas kaszlu (mierzonego za pomocą VAS) oraz odsetek pacjentów zgłaszających umiarkowany lub silny ból, a także ilość podanej morfiny oraz obecność nudności i wymiotów. Wyniki porównywano między grupami po 2, 4, 8 i 24 godzinach po operacji.

Prosta interwencja, jaką jest ostrzyknięcie loży po operacji ropiwakainą, skutkowała istotną redukcją nasilenia bólu po 2 i 4 godzinach zarówno w spoczynku (0,5 vs. 1,1, p=0,007 oraz 1,3 vs. 3,1, p=0,02), jak i podczas kaszlu (0,9 vs. 1,9, p= 0,03 oraz 1,6 vs. 3,2, p= 0,009). Podobnie zmniejszeniu uległ odsetek pacjentów zgłaszających umiarkowany lub silny ból po 2, 4 i 8 godzinach po operacji podczas spoczynku (4% versus 32%, p=0,03, 16% versus 44%, p=0,03 oraz 12% versus 40%, p=0,02) oraz kaszlu (8% versus 40%, p= 0,008, 16% versus 52%, p=0,007 oraz 20% versus 52%, p= 0,02). Przekładało się to na zmniejszenie konieczności podawania morfiny 24 godziny po operacji (4 mg w grupie badawczej i 7 mg w grupie kontrolnej, p=0,02). Ponadto w grupie otrzymującej ropiwakainę nieznacznie rzadziej dochodziło w okresie pooperacyjnym do nudności i wymiotów.