Zespół HELLP oraz ostre ciążowe stłuszczenie wątroby - czy znaleziono szybki test różnicujący?
Autor: Marta Koblańska
Data: 28.08.2018
Źródło: DM/obgyn.onlinelibrary.wiley.com
Działy:
Aktualności w Ginekologia
Aktualności
Pacjentka cierpiąca na ostre ciążowe stłuczenie wątroby prezentowała znacznie wyższe stężenia sFlt-1 (273 040 pg/ml) w porównaniu z kobietami z zespołem HELLP (średnio 15 135 pg/ml). Ponadto, u obu grup znacząco różnił się stosunek sFlt-1/PIGF (4236 vs 224). Stężenia PIGF u wszystkich uczestniczek badania nie wykazały różnic istotnych statystycznie.
Zespół HELLP oraz ostre ciążowe stłuszczenie wątroby (Acute Fatty Liver of Pregnancy, AFLP) są stosunkowo rzadkimi, lecz niebezpiecznymi schorzeniami mogącymi wikłać ciążę. W początkowym okresie zespół HELLP oraz AFLP bywają trudne do jednoznacznego rozróżnienia, gdyż oba prezentują podobne objawy. Grupa japońskich badaczy dostarczyła niedawno cennej wskazówki do różnicowania obu schorzeń.
Porównano oznaczenia kinazy tyrozynowej sFlt-1 (wytwarzana przez śródbłonek, marker jego dysfunkcji; inhibitor m.in. czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF)), czynnika wzrostu łożyska (placental growth factor, PIGF) oraz stosunek sFlt-1/PIGF u 14 kobiet ze stwierdzonym wcześniej zespołem HELLP oraz u kobiety z przebytym ALFP. Pobrania próbek krwi, przeznaczonych do analizy, dokonano w latach 2004-2008 oraz 2013-2016.
Okazało się, że pacjentka cierpiąca na ostre ciążowe stłuczenie wątroby prezentowała znacznie wyższe stężenia sFlt-1 (273 040 pg/ml) w porównaniu z kobietami z zespołem HELLP (średnio 15 135 pg/ml). Ponadto, u obu grup znacząco różnił się stosunek sFlt-1/PIGF (4236 vs 224). Stężenia PIGF u wszystkich uczestniczek badania nie wykazały różnic istotnych statystycznie.
Podwyższone stężenia sFlt-1 obserwuje się także m.in. w stanie przedrzucawkowym (jako marker dysfunkcji śródbłonka), jednak jak zaznaczają badacze w dostępnej literaturze nie odnaleziono wzmianki o tak wysokim poziomie sFlt-1, jaki oznaczono w pacjentki z ALFP.
Powyższe wyniki wskazują na potencjalną użyteczność kliniczną oznaczania sFlt-1 lub stosunku sFlt-1/PIGF do wczesnego różnicowania zespołu HELLP i ALFP, lecz konieczne są badania z udziałem większej grupy pacjentek. Niemniej stanowią one cenną poszlakę, która skłania do dalszych poszukiwań.
Porównano oznaczenia kinazy tyrozynowej sFlt-1 (wytwarzana przez śródbłonek, marker jego dysfunkcji; inhibitor m.in. czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF)), czynnika wzrostu łożyska (placental growth factor, PIGF) oraz stosunek sFlt-1/PIGF u 14 kobiet ze stwierdzonym wcześniej zespołem HELLP oraz u kobiety z przebytym ALFP. Pobrania próbek krwi, przeznaczonych do analizy, dokonano w latach 2004-2008 oraz 2013-2016.
Okazało się, że pacjentka cierpiąca na ostre ciążowe stłuczenie wątroby prezentowała znacznie wyższe stężenia sFlt-1 (273 040 pg/ml) w porównaniu z kobietami z zespołem HELLP (średnio 15 135 pg/ml). Ponadto, u obu grup znacząco różnił się stosunek sFlt-1/PIGF (4236 vs 224). Stężenia PIGF u wszystkich uczestniczek badania nie wykazały różnic istotnych statystycznie.
Podwyższone stężenia sFlt-1 obserwuje się także m.in. w stanie przedrzucawkowym (jako marker dysfunkcji śródbłonka), jednak jak zaznaczają badacze w dostępnej literaturze nie odnaleziono wzmianki o tak wysokim poziomie sFlt-1, jaki oznaczono w pacjentki z ALFP.
Powyższe wyniki wskazują na potencjalną użyteczność kliniczną oznaczania sFlt-1 lub stosunku sFlt-1/PIGF do wczesnego różnicowania zespołu HELLP i ALFP, lecz konieczne są badania z udziałem większej grupy pacjentek. Niemniej stanowią one cenną poszlakę, która skłania do dalszych poszukiwań.
Przegląd Menopauzalny
