Amazońskie dylematy - zapraszamy do lektury najnowszego numeru Psychoonkologii

Coraz większa liczba kobiet po chirurgicznym leczeniu raka piersi konfrontuje się z decyzją dotyczącą poddania się zabiegowi rekonstrukcji piersi. Choć systematycznie wzrasta liczba pacjentek decydujących się na zabieg odtwórczy, to zdecydowana większość z niego rezygnuje.

Decyzja o poddaniu się zabiegowi rekonstrukcji piersi bądź rezygnacji z niego jest trudna. Wyniki badań psychologicznych dowodzą, że wiele kobiet po chirurgicznym leczeniu raka piersi z trudem akceptuje swoje okaleczenie, czego przejawem często jest niechęć do oglądania swojego ciała w lustrze, ograniczenie zbliżeń intymnych z partnerem, przekonanie o utracie atrakcyjności. W zabiegu odtwórczym upatruje się szansy na szybszą adaptację do życia po chorobie, zwłaszcza młodych kobiet. Jednak choć systematycznie wzrasta liczba pacjentek decydujących się na rekonstrukcję piersi, to zdecydowana większość kobiet po leczeniu rezygnuje z tej możliwości. Dominującym powodem rezygnacji przez nie z odtworzenia piersi jest brak wewnętrznej potrzeby spowodowany akceptacją okaleczonego ciała i asymetrycznej klatki piersiowej. W badanej grupie są jednak również takie kobiety, które nie poddały się zabiegowi odtwórczemu nie z braku wewnętrznej potrzeby, ale raczej ze względu na wiek, lęk przed kolejnymi ingerencjami chirurgicznymi w organizm, lęk przed utratą życia oraz pogorszeniem się stanu zdrowia i samopoczucia.

Zachęcamy do lektury artykułu Emilii Mazurek Amazońskie dylematy. Powody rezygnacji kobiet po chirurgicznym leczeniu raka piersi z zabiegu rekonstrukcji piersi w najnowszym numerze Psychoonkologii.