Archiwum
Likwidacja CKPPiP to dobra decyzja
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 19.04.2022
Źródło: Greta Kanownik
Była dyrektor Departamentu Pielęgniarek i Położnych w Ministerstwie Zdrowia dr n. ekon. Greta Kanownik pozytywnie ocenia ministerialną zapowiedź likwidacji Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych oraz przeniesienie realizowanych przez tę jednostkę zadań do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.
Artykuł dr n. ekon. Grety Kanownik, byłej dyrektor Departamentu Pielęgniarek i Położnych w Ministerstwie Zdrowia:
Ministerstwo Zdrowia planuje zmiany w kształceniu podyplomowym zawodów medycznych, których efektem ma być likwidacja Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych. 15 marca do konsultacji publicznych oddano projekt ustawy o zmianie ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego oraz niektórych innych ustaw – zapisano w nim, że zadania CKPPiP zostaną przekazane do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.
W chwili obecnej obowiązek kształcenia podyplomowego w zawodach medycznych jest realizowany przez dwa podmioty. Kwestie dotyczące pielęgniarek i położnych są monitorowane przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, a za organizację elementów nauki lekarzy, dentystów, farmaceutów, fizjoterapeutów, diagnostów laboratoryjnych, ratowników medycznych oraz innych osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych, które wykonują zawody mające zastosowanie w ochronie zdrowia, odpowiada Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. Zdaniem pracowników resortu zdrowia istnienie dwóch instytucji odpowiedzialnych za kształcenie podyplomowe zawodów medycznych nie ma racji bytu.
Czy słusznie?
Zacznijmy od faktów.
CMKP wykonuje działalność dydaktyczną i badawczą w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w podmiotach leczniczych, dla których CMKP jest podmiotem tworzącym, a także w jednostkach organizacyjnych innych podmiotów leczniczych. Ponadto zadaniem CMKP jest dokonywanie analizy potrzeb w zakresie kształcenia medycznego, oceny skuteczności tego kształcenia oraz doskonalenie form i metod kształcenia podyplomowego; gromadzenie i opracowywanie informacji dotyczących organizacji, przebiegu i jakości kształcenia na medycznych studiach podyplomowych w ochronie zdrowia; prowadzenie informacji naukowej oraz opracowywanie dokumentacji związanej z przedmiotem działalności CMKP, a także prowadzenie działalności wydawniczej, również w formie elektronicznej.
Proponowana zmiana umożliwi rozwój zawodowy pielęgniarkom i położnym, w takim zakresie i na takim poziomie, jaki jest dostępny dla innych zawodów medycznych. Zintegrowanie tych dwóch jednostek umożliwi również ww. grupie zawodowej łatwiejszy dostęp do prowadzenia działalności naukowej, dydaktycznej oraz uczestnictwa w inicjowaniu i wspólnym prowadzeniu badań naukowych. Dodatkowo nastąpi ujednolicenie procesu związanego z przeprowadzeniem państwowego egzaminu specjalizacyjnego dla pielęgniarek i położnych (dalej: PES), co pozwoli na wypracowanie jednolitych kryteriów egzaminowania dla wszystkich zawodów medycznych, w tym przekazanie od 2026 r. zadań związanych z organizacją PES do Centrum Egzaminów Medycznych.
Zgodnie z założeniami projektu szkolenia będą prowadzone przez uczelnie posiadające akredytację, o której mowa w art. 59 ustawy z 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej; instytuty badawcze, dla których ministrem nadzorującym jest minister właściwy do spraw zdrowia; okręgowe izby pielęgniarek i położnych; podmioty lecznicze oraz przez CMKP jednakże z wyłączeniem szkoleń specjalizacyjnych dla pielęgniarek i położnych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Przedmiotowy projekt wprowadza zmianę katalogu organizatorów kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, polegającą na wyłączeniu grupy podmiotów gospodarczych, niebędących uczelnią, podmiotem leczniczym, okręgową izbą pielęgniarek i położnych, a które to podmioty wymagały wpisu do właściwego rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe.
Ograniczenia podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych mają na celu zapewnienie wysokiej jakości realizowanego kształcenia. Należy bowiem wskazać, że w ostatnich latach wśród tej grupy podmiotów zdarzały się sytuacje, że organizator kształcenia prowadzący kształcenie w ramach działalności gospodarczej zawiesił działalność, będąc w trakcie realizacji szkoleń specjalizacyjnych dla dużej grupy pielęgniarek i położnych, lub prowadził kształcenie podyplomowe poza SMK, co spowodowało, że osoby będące w trakcie szkolenia specjalizacyjnego nie miały możliwości ukończenia go w tym podmiocie.
Zakłada się także, że organem prowadzącym rejestr będzie Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych. Dzięki takiemu rozwiązaniu ujednolicona zostanie procedura wpisu do rejestru i monitorowanie realizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych. Istotnym czynnikiem przemawiającym za dokonaniem powyższych zmian jest również ujednolicenie procedury kontroli organizatorów kształcenia podyplomowego zgodnie z wpisem do rejestru. Ujednolicenie kontroli i monitorowania realizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych w konsekwencji powinno minimalizować ewentualne nieprawidłowości i umożliwić sprawne podejmowanie działań naprawczych w tym zakresie.
Zapowiadane zmiany to krok milowy w zakresie integracji zawodów medycznych, którego efekt dostrzeżemy w okresie od czterech do pięciu lat od momentu połączenia jednostek, a więc gdy będziemy mieli pierwszych absolwentów zintegrowanych uczelni. Słowo integracja jest w ostatnich latach jednym z najbardziej pożądanych i modnych określeń w każdej dziedzinie biznesu, w tym również w ochronie zdrowia. Udowodniono naukowo, że fragmentaryzacja działań, w tym także w ochronie zdrowia, nie służy klientowi – pacjentowi – mało tego: nie służy również samym medykom. Rozpoczynając integrację zespołów medycznych na poziomie kształcenia, wpajamy studentom nawyki pracy i działania zespołowego, z czym w warunkach polskich mamy duże problemy. Opieka nad pacjentem nie może być częściowa i kończyć się za drzwiami szpitala – powinna być kontynuowana w ambulatorium i środowisku domowym. By to osiągnąć, wymagana jest zmiana systemowa ochrony zdrowia, a dodatkowo zmiana myślenia wśród personelu medycznego.
Zmiany są dobre, ale należy podkreślić, że konieczna jest integracja instytucji działających na poziomie zarządczym w ochronie zdrowia. Dobitnie zaobserwowaliśmy, jak działały instytucje państwowe i samorządowe w czasie pandemii. Był to niewątpliwie okres próby – dziś te doświadczenia należy wykorzystać w dążeniu do poprawy działań zintegrowanych z poziomu jednostek zarządzających i decyzyjnych ochroną zdrowia. Należy podkreślić, że zadania w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej nie należą tylko do Ministerstwa Zdrowia, ale także do innych resortów i podległych im jednostek.
Powstaje pytanie, kiedy doczekamy się takiej integracji jak w przypadku dobrego przykładu fuzji CMKP z CKPPiP innych działań na poziomie najwyższego szczebla zarządczego. Warto wypracowane podczas pandemii COVID-19 doświadczenia przenieść na grunt zarządzania – w sposób zintegrowany – ochroną zdrowia w Polsce. Ważne, że to zaczyna się dziać teraz.
Jeśli chcesz ściągnąć dokument, kliknij w: Projekt ustawy o zmianie ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego oraz niektórych innych ustaw.
Ministerstwo Zdrowia planuje zmiany w kształceniu podyplomowym zawodów medycznych, których efektem ma być likwidacja Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych. 15 marca do konsultacji publicznych oddano projekt ustawy o zmianie ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego oraz niektórych innych ustaw – zapisano w nim, że zadania CKPPiP zostaną przekazane do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.
W chwili obecnej obowiązek kształcenia podyplomowego w zawodach medycznych jest realizowany przez dwa podmioty. Kwestie dotyczące pielęgniarek i położnych są monitorowane przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, a za organizację elementów nauki lekarzy, dentystów, farmaceutów, fizjoterapeutów, diagnostów laboratoryjnych, ratowników medycznych oraz innych osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych, które wykonują zawody mające zastosowanie w ochronie zdrowia, odpowiada Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. Zdaniem pracowników resortu zdrowia istnienie dwóch instytucji odpowiedzialnych za kształcenie podyplomowe zawodów medycznych nie ma racji bytu.
Czy słusznie?
Zacznijmy od faktów.
CMKP wykonuje działalność dydaktyczną i badawczą w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w podmiotach leczniczych, dla których CMKP jest podmiotem tworzącym, a także w jednostkach organizacyjnych innych podmiotów leczniczych. Ponadto zadaniem CMKP jest dokonywanie analizy potrzeb w zakresie kształcenia medycznego, oceny skuteczności tego kształcenia oraz doskonalenie form i metod kształcenia podyplomowego; gromadzenie i opracowywanie informacji dotyczących organizacji, przebiegu i jakości kształcenia na medycznych studiach podyplomowych w ochronie zdrowia; prowadzenie informacji naukowej oraz opracowywanie dokumentacji związanej z przedmiotem działalności CMKP, a także prowadzenie działalności wydawniczej, również w formie elektronicznej.
Proponowana zmiana umożliwi rozwój zawodowy pielęgniarkom i położnym, w takim zakresie i na takim poziomie, jaki jest dostępny dla innych zawodów medycznych. Zintegrowanie tych dwóch jednostek umożliwi również ww. grupie zawodowej łatwiejszy dostęp do prowadzenia działalności naukowej, dydaktycznej oraz uczestnictwa w inicjowaniu i wspólnym prowadzeniu badań naukowych. Dodatkowo nastąpi ujednolicenie procesu związanego z przeprowadzeniem państwowego egzaminu specjalizacyjnego dla pielęgniarek i położnych (dalej: PES), co pozwoli na wypracowanie jednolitych kryteriów egzaminowania dla wszystkich zawodów medycznych, w tym przekazanie od 2026 r. zadań związanych z organizacją PES do Centrum Egzaminów Medycznych.
Zgodnie z założeniami projektu szkolenia będą prowadzone przez uczelnie posiadające akredytację, o której mowa w art. 59 ustawy z 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej; instytuty badawcze, dla których ministrem nadzorującym jest minister właściwy do spraw zdrowia; okręgowe izby pielęgniarek i położnych; podmioty lecznicze oraz przez CMKP jednakże z wyłączeniem szkoleń specjalizacyjnych dla pielęgniarek i położnych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Przedmiotowy projekt wprowadza zmianę katalogu organizatorów kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, polegającą na wyłączeniu grupy podmiotów gospodarczych, niebędących uczelnią, podmiotem leczniczym, okręgową izbą pielęgniarek i położnych, a które to podmioty wymagały wpisu do właściwego rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe.
Ograniczenia podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych mają na celu zapewnienie wysokiej jakości realizowanego kształcenia. Należy bowiem wskazać, że w ostatnich latach wśród tej grupy podmiotów zdarzały się sytuacje, że organizator kształcenia prowadzący kształcenie w ramach działalności gospodarczej zawiesił działalność, będąc w trakcie realizacji szkoleń specjalizacyjnych dla dużej grupy pielęgniarek i położnych, lub prowadził kształcenie podyplomowe poza SMK, co spowodowało, że osoby będące w trakcie szkolenia specjalizacyjnego nie miały możliwości ukończenia go w tym podmiocie.
Zakłada się także, że organem prowadzącym rejestr będzie Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych. Dzięki takiemu rozwiązaniu ujednolicona zostanie procedura wpisu do rejestru i monitorowanie realizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych. Istotnym czynnikiem przemawiającym za dokonaniem powyższych zmian jest również ujednolicenie procedury kontroli organizatorów kształcenia podyplomowego zgodnie z wpisem do rejestru. Ujednolicenie kontroli i monitorowania realizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych w konsekwencji powinno minimalizować ewentualne nieprawidłowości i umożliwić sprawne podejmowanie działań naprawczych w tym zakresie.
Zapowiadane zmiany to krok milowy w zakresie integracji zawodów medycznych, którego efekt dostrzeżemy w okresie od czterech do pięciu lat od momentu połączenia jednostek, a więc gdy będziemy mieli pierwszych absolwentów zintegrowanych uczelni. Słowo integracja jest w ostatnich latach jednym z najbardziej pożądanych i modnych określeń w każdej dziedzinie biznesu, w tym również w ochronie zdrowia. Udowodniono naukowo, że fragmentaryzacja działań, w tym także w ochronie zdrowia, nie służy klientowi – pacjentowi – mało tego: nie służy również samym medykom. Rozpoczynając integrację zespołów medycznych na poziomie kształcenia, wpajamy studentom nawyki pracy i działania zespołowego, z czym w warunkach polskich mamy duże problemy. Opieka nad pacjentem nie może być częściowa i kończyć się za drzwiami szpitala – powinna być kontynuowana w ambulatorium i środowisku domowym. By to osiągnąć, wymagana jest zmiana systemowa ochrony zdrowia, a dodatkowo zmiana myślenia wśród personelu medycznego.
Zmiany są dobre, ale należy podkreślić, że konieczna jest integracja instytucji działających na poziomie zarządczym w ochronie zdrowia. Dobitnie zaobserwowaliśmy, jak działały instytucje państwowe i samorządowe w czasie pandemii. Był to niewątpliwie okres próby – dziś te doświadczenia należy wykorzystać w dążeniu do poprawy działań zintegrowanych z poziomu jednostek zarządzających i decyzyjnych ochroną zdrowia. Należy podkreślić, że zadania w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej nie należą tylko do Ministerstwa Zdrowia, ale także do innych resortów i podległych im jednostek.
Powstaje pytanie, kiedy doczekamy się takiej integracji jak w przypadku dobrego przykładu fuzji CMKP z CKPPiP innych działań na poziomie najwyższego szczebla zarządczego. Warto wypracowane podczas pandemii COVID-19 doświadczenia przenieść na grunt zarządzania – w sposób zintegrowany – ochroną zdrowia w Polsce. Ważne, że to zaczyna się dziać teraz.
Jeśli chcesz ściągnąć dokument, kliknij w: Projekt ustawy o zmianie ustawy o Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego oraz niektórych innych ustaw.
