To jeszcze nie zawał, ale ciśnienie w ochronie zdrowia rośnie!
Redaktor: Aleksandra Lang
Data: 10.12.2012
Źródło: Watch Health Care, AL
Działy:
Poinformowano nas
Aktualności
Wyniki kolejnego mapowania ograniczeń dostępu do świadczeń gwarantowanych - Barometr Fundacji Watch Health Care.
Prezentowany przez Fundację WHC raport przedstawia istniejące ograniczenia do wybranych, gwarantowanych świadczeń zdrowotnych oraz zmiany czasu oczekiwania w kolejkach w roku 2012. Dysponując wynikami z trzech edycji Barometru WHC, po raz pierwszy pokazano wykresy zmian w całym roku w nałożeniu na nazwiska decydentów odpowiedzialnych za dysponowanie środkami publicznymi, a więc osób, które były odpowiedzialne za zarządzanie koszykiem świadczeń gwarantowanych w danym okresie (http://www.barometrwhc.pl/). W poszczególnych dziedzinach medycyny znalazły się także nazwiska Konsultantów krajowych, których aktywność przekłada się na wycenę świadczeń i którzy lepiej lub gorzej pomagali regulatorowi zapewnić dostęp do podstawowych świadczeń zdrowotnych (vide: dziedziny, w których doszło do poprawy lub pogorszenia dostępu; http://www.barometrwhc.pl/index.php?page=dziedziny).
Na przełomie lutego i marca 2012 r. Polacy średnio czekali ok. 2,4 mies. na „teoretycznie” gwarantowane świadczenia zdrowotne. Na przełomie czerwca i lipca czas oczekiwania uległ skróceniu średnio do 2,2 mies. Aktualnie średni czas oczekiwania w Polsce na podstawowe gwarantowane świadczenia zdrowotne wynosi ok. 2,7 miesiąca, a więc dostęp uległ istotnemu pogorszeniu.
Celem projektu „Barometr WHC” jest monitorowanie zmian w zakresie dostępu do gwarantowanych świadczeń zdrowotnych. Zmiany te prezentowane są opinii publicznej, jako istotny element oceny skuteczności działań regulatorów, jakimi są Ministerstwo Zdrowia oraz płatnik (obecnie: Narodowy Fundusz Zdrowia). Barometr Fundacji WHC jest obecnie jedynym wiarygodnym źródłem informacji na temat zmian w dostępie do świadczeń opieki zdrowotnej – przy czym zbierane dane pokazują sytuację widzianą oczami chorego, czyli pokazują obraz kolejek na jaki natrafia pacjent w momencie zgłoszenia się do lekarza.
Największe problemy w dostępie do świadczeń zdrowotnych, na które napotykają pacjenci to utrzymujące się bardzo długie kolejki do lekarzy specjalistów oraz etapowość leczenia (np. 3 miesiące oczekiwania ze skierowaniem od lekarza rodzinnego, 3 miesiące oczekiwania na badania diagnostyczne, 3 miesiące na terapię, 3 miesiące na rehabilitację – łańcuch w ostatnim czasie wydłużył się). Stanowi to istotną barierę w dostępie do gwarantowanych świadczeń zdrowotnych. Przy uwzględnieniu długiego czasu oczekiwania na wykonanie niezbędnej diagnostyki (będącej warunkiem sine qua non postawienia właściwej diagnozy i rozpoczęcia procesu leczenia), może to skutkować niekorzystnymi następstwami postępującego procesu chorobowego. W konsekwencji dochodzi do wzrostu kosztów społecznych, w postaci wypłat z tytułu niesprawności i niezdolności do pracy, cierpienia i utraty zdrowia.
Na przełomie lutego i marca 2012 r. Polacy średnio czekali ok. 2,4 mies. na „teoretycznie” gwarantowane świadczenia zdrowotne. Na przełomie czerwca i lipca czas oczekiwania uległ skróceniu średnio do 2,2 mies. Aktualnie średni czas oczekiwania w Polsce na podstawowe gwarantowane świadczenia zdrowotne wynosi ok. 2,7 miesiąca, a więc dostęp uległ istotnemu pogorszeniu.
Celem projektu „Barometr WHC” jest monitorowanie zmian w zakresie dostępu do gwarantowanych świadczeń zdrowotnych. Zmiany te prezentowane są opinii publicznej, jako istotny element oceny skuteczności działań regulatorów, jakimi są Ministerstwo Zdrowia oraz płatnik (obecnie: Narodowy Fundusz Zdrowia). Barometr Fundacji WHC jest obecnie jedynym wiarygodnym źródłem informacji na temat zmian w dostępie do świadczeń opieki zdrowotnej – przy czym zbierane dane pokazują sytuację widzianą oczami chorego, czyli pokazują obraz kolejek na jaki natrafia pacjent w momencie zgłoszenia się do lekarza.
Największe problemy w dostępie do świadczeń zdrowotnych, na które napotykają pacjenci to utrzymujące się bardzo długie kolejki do lekarzy specjalistów oraz etapowość leczenia (np. 3 miesiące oczekiwania ze skierowaniem od lekarza rodzinnego, 3 miesiące oczekiwania na badania diagnostyczne, 3 miesiące na terapię, 3 miesiące na rehabilitację – łańcuch w ostatnim czasie wydłużył się). Stanowi to istotną barierę w dostępie do gwarantowanych świadczeń zdrowotnych. Przy uwzględnieniu długiego czasu oczekiwania na wykonanie niezbędnej diagnostyki (będącej warunkiem sine qua non postawienia właściwej diagnozy i rozpoczęcia procesu leczenia), może to skutkować niekorzystnymi następstwami postępującego procesu chorobowego. W konsekwencji dochodzi do wzrostu kosztów społecznych, w postaci wypłat z tytułu niesprawności i niezdolności do pracy, cierpienia i utraty zdrowia.
