123RF
Biopsja skóry pozwoli zidentyfikować osoby z chorobą Parkinsona
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 04.07.2022
Źródło: Giannoccaro MP, Avoni P, Rizzo G, Incensi A, Infante R, Donadio V, Liguori R. Presence of Skin α-Synuclein Deposits Discriminates Parkinson’s Disease from Progressive Supranuclear Palsy and Corticobasal Syndrome. Journal of Parkinson's Disease, 2022; 12 (2): 585 DOI: 10.3233/JPD-212904
Działy:
Aktualności w Neurologia
Aktualności
| Tagi: | choroba Parkinsona, biopsja skóry |
Wynik badania w niedalekiej przyszłości będzie miał zdecydowanie istotny wpływ na diagnozowanie osób z chorobą Parkinsona.
Rozpoznanie choroby Parkinsona (PD) opiera się obecnie na uzgodnionych kryteriach klinicznych.
Wyniki nowych badań pokazują, że obecność depozytów neuronalnych biomarkera fosforylowanej alfa-synukleiny (p-syn) w mózgu i skórze pacjentów z PD odróżnia ich od osób z objawami parkinsonizmu z powodu nagromadzenia innego białka, tau. Rozwój ten może pomóc we wczesnej identyfikacji i diagnostyce różnicowej klasycznej choroby Parkinsona wśród różnych podtypów parkinsonizmu.
Białko alfa-synukleina jest gromadzone w agregatach spotykanych w strukturach nerwowych osób chorych na chorobę Parkinsona, chorobę Alzheimera oraz atrofię wielosystemową, otępienie z ciałami Lewy’ego a także w innych chorobach określanych wspólnie mianem synukleinopatii. Odgrywa ono kluczową rolę w patogenezie choroby Parkinsona, czego dowodem było odkrycie mutacji punktowych A30P i A30T w dziedzicznej postaci tej choroby. Alfa-synukleina może być również fosforylowana przez specyficzne kinazy tyrozynowe z rodziny kinaz Src.
Główne objawy parkinsonizmu są wspólne z innymi synukleinopatiami, a także z nietypowym parkinsonizmem, w tym postępującym porażeniem nadjądrowym (PSP) i zespołem korowo-podstawnym (CBS), które powoduje akumulacja innego białka, tau. Pomimo klinicznego nakładania się choroby Parkinsona i postępującego porażenia nadjądrowego, to ta druga choroba charakteryzuje się powtarzalnymi złogami tau, głównie w jądrach podstawnych, pniu mózgu i móżdżku, a zespół korowo-podstawny jest zespołem klinicznym o niejednorodnej neuropatologii, reprezentowanym głównie przez tauopatie, ale także przez synukleinopatie.
– Badania nad PD i innymi zaburzeniami neurodegeneracyjnymi mają na celu znalezienie terapii, które będą w stanie zapobiec i zatrzymać akumulację patologicznych białek odpowiedzialnych za różne zaburzenia. Nasze laboratorium spędziło ostatnią dekadę na poszukiwaniu dla wiarygodnych biomarkerów PD i powiązanych zaburzeń w celu uzyskania dokładnej i wczesnej diagnozy. Naszym celem było sprawdzenie, czy możemy odróżnić PD od dwóch podobnych schorzeń, PSP i CBS, oraz zbadanie możliwości wykorzystania tego podejścia do wsparcia diagnozy klinicznej – wyjaśniła współautorka badań dr Maria Pia Giannoccaro z IRCCS Istituto delle Scienze Neurologiche di Bologna.
W okresie od maja 2014 do kwietnia 2017 roku badacze objęli programem analitycznym 26 pacjentów z chorobą Parkinsona, 26 pacjentów z podobnymi schorzeniami, w tym 18 z postępującym porażeniem nadjądrowym i 8 z zespołem korowo-podstawnym, oraz grupę kontrolną złożoną z 26 zdrowych osób. Wszystkie osoby poddano biopsji skóry w różnych miejscach – nogi, uda i u kobiet, dodatkowo szyjka macicy – w celu zbadania złogów p-syn w nerwach znajdujących się w skórze.
Wszyscy badani poza grupą chorych na Parkinsona, z wyjątkiem dwóch pacjentów z PSP/CBS, nie mieli złogów p-syn w skórze, podobnie jak wszystkie osoby zdrowe, natomiast wszyscy pacjenci z PD wykazywali odkładanie p-syn. Badacze byli zaskoczeni odkryciem, że dwóch pacjentów, u których zdiagnozowano odpowiednio PSP i CBS, miało złogi p-syn na skórze. Jednak obaj pacjenci mieli pewne niespotykane objawy schorzenia, bardziej typowe dla PD, które mogą sugerować nietypową prezentację synukleinopatii.
Jak stwierdziła w opisie badania dr Giannoccaro, „obecność złogów p-syn w skórze dokładnie odróżnia pacjentów z chorobą Parkinsona od pacjentów z atypowym parkinsonizmem. Wczesne różnicowanie i dokładna diagnostyka in vivo są ważne dla odpowiedniego postępowania klinicznego i opieki nad pacjentem, ponieważ leczenie i prognozowanie PD, PSP i CBS są różne”.
Badacze zalecają dalsze analizy, w tym badania kohortowe i metaanalizy, aby potwierdzić te wyniki.
Opracowanie: Marek Meissner
Wyniki nowych badań pokazują, że obecność depozytów neuronalnych biomarkera fosforylowanej alfa-synukleiny (p-syn) w mózgu i skórze pacjentów z PD odróżnia ich od osób z objawami parkinsonizmu z powodu nagromadzenia innego białka, tau. Rozwój ten może pomóc we wczesnej identyfikacji i diagnostyce różnicowej klasycznej choroby Parkinsona wśród różnych podtypów parkinsonizmu.
Białko alfa-synukleina jest gromadzone w agregatach spotykanych w strukturach nerwowych osób chorych na chorobę Parkinsona, chorobę Alzheimera oraz atrofię wielosystemową, otępienie z ciałami Lewy’ego a także w innych chorobach określanych wspólnie mianem synukleinopatii. Odgrywa ono kluczową rolę w patogenezie choroby Parkinsona, czego dowodem było odkrycie mutacji punktowych A30P i A30T w dziedzicznej postaci tej choroby. Alfa-synukleina może być również fosforylowana przez specyficzne kinazy tyrozynowe z rodziny kinaz Src.
Główne objawy parkinsonizmu są wspólne z innymi synukleinopatiami, a także z nietypowym parkinsonizmem, w tym postępującym porażeniem nadjądrowym (PSP) i zespołem korowo-podstawnym (CBS), które powoduje akumulacja innego białka, tau. Pomimo klinicznego nakładania się choroby Parkinsona i postępującego porażenia nadjądrowego, to ta druga choroba charakteryzuje się powtarzalnymi złogami tau, głównie w jądrach podstawnych, pniu mózgu i móżdżku, a zespół korowo-podstawny jest zespołem klinicznym o niejednorodnej neuropatologii, reprezentowanym głównie przez tauopatie, ale także przez synukleinopatie.
– Badania nad PD i innymi zaburzeniami neurodegeneracyjnymi mają na celu znalezienie terapii, które będą w stanie zapobiec i zatrzymać akumulację patologicznych białek odpowiedzialnych za różne zaburzenia. Nasze laboratorium spędziło ostatnią dekadę na poszukiwaniu dla wiarygodnych biomarkerów PD i powiązanych zaburzeń w celu uzyskania dokładnej i wczesnej diagnozy. Naszym celem było sprawdzenie, czy możemy odróżnić PD od dwóch podobnych schorzeń, PSP i CBS, oraz zbadanie możliwości wykorzystania tego podejścia do wsparcia diagnozy klinicznej – wyjaśniła współautorka badań dr Maria Pia Giannoccaro z IRCCS Istituto delle Scienze Neurologiche di Bologna.
W okresie od maja 2014 do kwietnia 2017 roku badacze objęli programem analitycznym 26 pacjentów z chorobą Parkinsona, 26 pacjentów z podobnymi schorzeniami, w tym 18 z postępującym porażeniem nadjądrowym i 8 z zespołem korowo-podstawnym, oraz grupę kontrolną złożoną z 26 zdrowych osób. Wszystkie osoby poddano biopsji skóry w różnych miejscach – nogi, uda i u kobiet, dodatkowo szyjka macicy – w celu zbadania złogów p-syn w nerwach znajdujących się w skórze.
Wszyscy badani poza grupą chorych na Parkinsona, z wyjątkiem dwóch pacjentów z PSP/CBS, nie mieli złogów p-syn w skórze, podobnie jak wszystkie osoby zdrowe, natomiast wszyscy pacjenci z PD wykazywali odkładanie p-syn. Badacze byli zaskoczeni odkryciem, że dwóch pacjentów, u których zdiagnozowano odpowiednio PSP i CBS, miało złogi p-syn na skórze. Jednak obaj pacjenci mieli pewne niespotykane objawy schorzenia, bardziej typowe dla PD, które mogą sugerować nietypową prezentację synukleinopatii.
Jak stwierdziła w opisie badania dr Giannoccaro, „obecność złogów p-syn w skórze dokładnie odróżnia pacjentów z chorobą Parkinsona od pacjentów z atypowym parkinsonizmem. Wczesne różnicowanie i dokładna diagnostyka in vivo są ważne dla odpowiedniego postępowania klinicznego i opieki nad pacjentem, ponieważ leczenie i prognozowanie PD, PSP i CBS są różne”.
Badacze zalecają dalsze analizy, w tym badania kohortowe i metaanalizy, aby potwierdzić te wyniki.
Opracowanie: Marek Meissner
