Firategrast skuteczny w leczeniu stwardnienia rozsianego - badanie II fazy
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 27.01.2012
Źródło: Miller DH, Weber T, Grove R i wsp. Firategrast for relapsing remitting multiple sclerosis: a phase 2, randomised, double-blind, placebo-controlled trial. Lancet Neurol 2012; 11(2):131-139
Firategrast to doustny lek działający na ten sam cel terapeutyczny, co natalizumab. Randomizowane badanie drugiej fazy kontrolowane placebo wykazało jego skuteczność w leczeniu remitująco-nawracającej postaci MS.
Natalizumab, przeciwciało monoklonalne przeciw α4β-integrynie, okazał się skuteczny w leczeniu nawracających postaci stwardnienia rozsianego (MS). Firategrast, wykazujący podobne działanie przeciw α4β-integrynie, jest małą cząsteczką, która może być podawana drogą doustną. Miller i wsp. przeprowadzili wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane placebo badanie II fazy firategrastu w leczeniu remitująco-nawracającej postaci MS. Badanie podzielone było na trzy okresy: 24 tygodnie leczenia, 12 tygodni obserwacji i 40 tygodni dodatkowej obserwacji. W eksperymencie wzięło udział 343 pacjentów, z których: 49 otrzymywało dwa razy dziennie firategrast w dawce 150 mg, 95 w dawce 600 mg, 100 w dawce 900 mg (kobiety) oraz 1200 mg (mężczyźni), a 99 przyjmowało placebo. Od początku badania przez 9 miesięcy co 4 tygodnie wykonywano skan głowy techniką rezonansu magnetycznego (MR). W grupach leczonych firategrastem w dawkach 900 mg i 1200 mg stwierdzono względem grup kontrolnych 49% redukcję liczby nowych zmian lepiej widocznych po podaniu kontrastu gadolinowego (p = 0.0026, średnio 2.69 względem 5.31). Chorzy przyjmujący 600 mg firategrastu dwa razy dziennie mieli podobną liczbę zmian w MR. U pacjentów leczonych najmniejszą dawką stwierdzono wzrost liczby zmian widocznych w obrazach MR w porównaniu z placebo (p = 0.0353, wzrost o 79%). Z wyjątkiem zwiększonej częstości występowania zakażeń układu moczowego w grupach leczonych wysokimi dawkami, firategrast był dobrze tolerowany. Nie stwierdzono przypadków zapalenia mózgu spowodowanego wirusem JC. Autorzy zauważają, że w świetle uzyskanych wyników uzasadnione jest kontynuowanie badań nad leczeniem opartym o blokadę α4β-integryny firategrastem.