Otępienie w przebiegu choroby Parkinsona jest związane z krótszym przeżyciem

Po przeanalizowaniu danych dotyczących 138 000 pacjentów z chorobą Parkinsona Willis i wsp. wykazali, że otępienie w jej przebiegu jest związane z istotnie krótszym przeżyciem. Nie stwierdzono wyraźnych różnic w śmiertelności w różnych regionach geograficznych czy zależnie od narażenia na czynniki środowiskowe.

Celem retrospektywnej analizy opisanej przez Willis i wsp. było zidentyfikowanie czynników wpływających na długość życia pacjentów z chorobą Parkinsona. Zebrane dane dotyczyły 138 000 pacjentów z chorobą Parkinsona (ChP) korzystających z amerykańskiego systemu opieki Medicare. Okres obserwacji był sześcioletni i dotyczył lat 2002-2006. W modelu matematycznym uwzględniono płeć, rasę, czynniki kliniczne, środowiskowe i geograficzne. Dokonywano porównania śmiertelności w wybranych jednostkach chorobowych u osób z i bez ChP. Przeżycie dłuższe niż 6 lat odnotowano u 35% pacjentów, dotyczyło ono głównie kobiet i osób pochodzenia azjatyckiego i hiszpańskiego. Występowanie otępienia, które stwierdzono u 69.6% chorych było skorelowane z większym ryzykiem śmierci w zadanym okresie czasu (iloraz ryzyka HR = 1.72). U osób w terminalnym stadium ChP była ona przyczyną 1% hospitalizacji, podczas gdy choroby sercowo-naczyniowe i infekcje odpowiadały łącznie za 39.4% z nich. Chorzy żyjący w regionach bardziej uprzemysłowionych żyli względnie krócej niż pozostali (HR = 1.19). Willis i wsp. podsumowują przedstawione dane zauważając, że występowanie otępienia u pacjentów z chorobą Parkinsona jest związane z istotnym wzrostem śmiertelności. Jednocześnie podkreślają brak wyraźnych różnic w długości życia chorych narażonych na różne czynniki środowiskowe.