Przewidywanie pęknięcia małych tętniaków tętnic mózgowych

Na podstawie analizy obrazów radiologicznych pochodzących od 854 pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym wykazano, że ryzyko pęknięcia mniejszych niż 5 mm tętniaków mózgu nie jest związane z ich wielkością, ale z proporcją wielkości tętniaka do średnicy połączonego z nim naczynia.

U około 1% osób występują tętniaki tętnic mózgowych. Uważa się, że ryzyko ich pęknięcia jest niewielkie przy średnicy poniżej 6 mm [1]. Kashiwazaki i Kuroda przeprowadzili badanie, w którym poszukiwali wykładników pozwalających przewidzieć pęknięcie tętniaków mózgu mniejszych niż 5 milimetrów. W celu identyfikacji odpowiednich parametrów przeprowadzili oni analizę materiału radiologicznego dotyczącego 854 pacjentów, u których wystąpił krwotok podpajęczynówkowy. W tej grupie chorych stwierdzono także występowanie 180 tętniaków, które nie pękły. Wykazano, że ryzyko pęknięcia tętniaków nie zależało od ich położenia. Tętniaki pęknięte były średnio dwukrotnie większe niż tętniaki utrzymujące się (7.0 względem 3.7 mm). Jak podkreślili autorzy, tętniaki pęknięte były większe względem średnicy naczynia, z którym były połączone, niż tętniaki, które nie pękły. Proporcje te wynosiły odpowiednio 4.3 i 2.2. Jak stwierdzono, iloraz szans pęknięcia tętniaków o wielkości ponad trzykrotnie większej niż średnica naczynia wynosił 9.1. Powierzchnia pod krzywą ROC (receiver operating characteristic) wynosiła przy tym 0.8, co świadczy o dobrej czułości i swoistości wybranego przez Kashiwazaki i Kurodę kryterium.

[1] Jeong YG, Jung YT, Kim MS i wsp. Size and Location of Ruptured Intracranial Aneurysms. J Korean Neurosurg Soc 2009; 45(1):11–15.