Badania potwierdzają korzyści kliniczne z zastosowania lenvatinibu u pacjentów z rakiem nerki
Autor: Andrzej Kordas
Data: 06.11.2015
Źródło: Motzer R, et al. Randomized phase 2 three-arm trial of lenvatinib, everolimus, and the combination in patients with metastatic renal cell carcinoma. The Lancet Oncology. 2015. http://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(15)00290-9/abstr
Na stronach Lancet Oncology opublikowano wyniki badań II fazy.
Wyniki badań II fazy nad lenvatinibem wskazują, że przy jednoczesnym zastosowaniu z ewerolimusem, lek ten wydłuża czas wolny od progresji u pacjentów z zaawansowanym rakiem nerki. Lek ten porównywano z efektami monoterapii ewerolimusem.
Pacjenci z zaawansowanym rakiem nerki, z przerzutami, wcześniej leczeni już terapią anty-VEGF byli w randomizowany sposób przypisywani do grup otrzymujących lenvatinib (18mg raz dziennie) z ewerolimusem (5mg raz dziennie) albo lenvatinib (24mg raz dziennie) lub ewerolimus (10mg, raz dziennie). Lek był podawany ciągle w 28-dniowych cyklach, aż do progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych działań niepożądanych. W sumie, w 37 ośrodkach, do badania zakwalifikowano 153 pacjentów. Analizy wykazały, że lenvatinib stosowany razem z ewerolimusem znacząco wydłużał PFS - przy połączeniu obu leków PFS miał wynosić 14,6m. w porównaniu do 5,5m. przy monoterapii ewerolimusem(HR=0.40; 95% CI,0.24-0.68; p<0.001). Także monoterapia lenvatinibem miała być bardziej skuteczna niż sam ewerolimus. Dodatkowo, terapia łączona ma częściej pozwalać na osiągnięcie obiektywnej odpowiedzi (zmniejszenie rozmiaru guza) (ORR, objective response rate 43% vs 6%, p<0,0001). W przypadku samego lenvatinibu było to 27%.Co więcej, zgodnie z przedstawionymi wynikami, zastosowanie lenvatinibu nie tylko wydłużało PFS oraz zwiększało odsetek OR, ale wydłużało również całkowite przeżycie.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z zastosowanym podwójnym leczeniem były biegunki, zmęczenie oraz spadek apetytu.
Pacjenci z zaawansowanym rakiem nerki, z przerzutami, wcześniej leczeni już terapią anty-VEGF byli w randomizowany sposób przypisywani do grup otrzymujących lenvatinib (18mg raz dziennie) z ewerolimusem (5mg raz dziennie) albo lenvatinib (24mg raz dziennie) lub ewerolimus (10mg, raz dziennie). Lek był podawany ciągle w 28-dniowych cyklach, aż do progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych działań niepożądanych. W sumie, w 37 ośrodkach, do badania zakwalifikowano 153 pacjentów. Analizy wykazały, że lenvatinib stosowany razem z ewerolimusem znacząco wydłużał PFS - przy połączeniu obu leków PFS miał wynosić 14,6m. w porównaniu do 5,5m. przy monoterapii ewerolimusem(HR=0.40; 95% CI,0.24-0.68; p<0.001). Także monoterapia lenvatinibem miała być bardziej skuteczna niż sam ewerolimus. Dodatkowo, terapia łączona ma częściej pozwalać na osiągnięcie obiektywnej odpowiedzi (zmniejszenie rozmiaru guza) (ORR, objective response rate 43% vs 6%, p<0,0001). W przypadku samego lenvatinibu było to 27%.Co więcej, zgodnie z przedstawionymi wynikami, zastosowanie lenvatinibu nie tylko wydłużało PFS oraz zwiększało odsetek OR, ale wydłużało również całkowite przeżycie.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z zastosowanym podwójnym leczeniem były biegunki, zmęczenie oraz spadek apetytu.
