Bewacyzumab ze schematem FOLFOXIRI w leczeniu chorych na zaawansowanego raka jelita grubego

W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania III fazy, w którym oceniono skuteczność terapii pierwszej linii bewacyzumabem skojarzonym ze schematem FOLFOXIRI (oksaliplatyna, irynotekan, 5-fluorouracyl) w porównaniu do leczenie schematem FOLFIRI (irynotekan, 5-fluorouracyl, leukoworyna) samodzielnie u chorych na raka jelita grubego z przerzutami.

Bewacyzumab jest znanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko śródbłonkowemu czynnikowi wzrostu (VEGF – vascular endothelial growth factor). W codziennej praktyce klinicznej u chorych na zaawansowanego raka jelita grubego jest on chętnie stosowanym lekiem w połączeniu ze schematem FOLFOX (oksaliplatyna, 5-fluorouracyl, leukoworyna) w drugiej linii leczenia po niepowodzeniu terapii schematem FOLFIRI. Bywa również stosowany w 1 linii leczenia w połączeniu z FOLFOX, jednak zastosowanie takiego schematu leczenia budzi wiele kontrowersji.

Do badania zakwalifikowano 508 chorych. Leczenie stosowano do otrzymania maksymalnie 12 cykli. Mediana czasu do progresji (progression-free survival – PFS) w grupie otrzymującej bewacyzumab z FOLFOXIRI była dłuższa – 12.1 vs 9.7 miesięcy (HR=0.90, p=0.003). U chorych otrzymujących bewacyzumab zanotowano również wyższy odsetek odpowiedzi klinicznych w wyniku zastosowanego leczenia – 65% vs 53% (p=0.006). W grupie badanej również zaobserwowano dłuższą medianę całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych – 31.0 vs 25.8 miesięcy, jednak różnica nie była istotna statystycznie (p=0.054). Leczenie bewacyzumabem z FOLFOXIRI wiązało się z wyższym odsetkiem powikłań 3 i 4 stopnia takich jak: neuropatia, zapalenie błony śluzowej żołądka, biegunka czy neutropenia.