Częstość występowania mutacji EGFR u palaczy chorych na rakach gruczołowego płuca

W Journal of Clinical Oncology naukowcy ze Stanów Zjednoczonych opublikowali wyniki analizy raków gruczołowych płuca z aktywującą mutacją EGFR u palaczy, byłych palaczy i niepalących chorych. Badanie przeprowadzono na guzach pochodzących od 2142 chorych leczonych w Memorial Sloan Kettering Cancer Center w Nowym Jorku.

W niedrobnokomórkowym raku płuca (NDRP) często obserwuje się nieprawidłowości EGFR (receptor naskórkowego czynnika wzrostu – Epidermal Growth Factor Recptor) – silna ekspresja białka, wysoki poziom polisomii lub amplifikacja oraz mutacja genu EGFR. Gefytinib i erlotynib są inhibitormi kinazy tyrozynowej receptora typu I dla ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR lub HER1). Silnie hamują wewnątrzkomórkową fosforylację EGFR, co prowadzi do zatrzymania podziałów komórki i/lub jej śmierci. Obecnie są to leki rekomendowane do leczenia zaawansowanego NDRP o typie histologicznym gruczolakoraka z mutacją EGFR. Wielu onkologów klinicznych przyjęło strategię prowadzenia terapii erlotynibem lub gefitynibem u niepalących chorych na gruczolakoraka płuca, lub tylko u chorych, niepalących kobiet, u których dodatkowo stwierdzono mutację EGFR. Chociaż mutacje EGFR występują głównie w rakach gruczołowych u niepalących kobiet to również są spotykane u mężczyzn i u palaczy obu płci.
Naukowcy z Memorial Sloan Kettering Cancer Center i Weill Medical School of Cornell University określili częstość występowania mutacji EGFR w gruczolakorakach płuca u obu płci, u palaczy, byłych palaczy i nigdy niepalących chorych.
Analizie poddano 2142 raków gruczołowych płuca, które zbadano pod kątem obecności mutacji EGFR w egzonie 19 i 21. Mutację EGFR znaleziono w 15% guzów byłych palaczy, 6% palaczy i 52% niepalących. W/w mutację zanotowano w 19% guzów pochodzących od mężczyzn i 26% od kobiet. Spośród wszystkich chorych, których guzy zawierały mutację EGFR, 40% stanowili byli palacze i palacze.
Autorzy publikacji podkreślają, że badanie pod kątem obecności mutacji EGFR powinno się przeprowadzać u wszystkich chorych na gruczolakoraka płuca, tym samym poszerzając populację chorych, którzy mogliby odnieść korzyść kliniczną z leczenia inhibitorami receptora kinazy tyrozynowej.