Dasatynib i imatynib wiążą się z występowaniem mutacji różnicujących u chorych na przewlekłą białaczkę szpikową (CML)

Wyniki opublikowanego ostatnio badania wskazują, że chorzy na przewlekłą białaczkę szpikową (chronic myeloid leukemia, CML) leczeni dasatynibem mają mniejszy zakres mutacji w genie BCR-ABL1 w porównaniu z chorymi leczonymi imatynibem, co może pomóc w odpowiednim doborze leczenia drugiej linii.

Autorzy badania stwierdzili, że chorzy leczeni imatynibem są podatni na różne mutacje, zmniejszające wiązanie imatynibu, a mutacje w genie BCR-ABL1 mogą odpowiadać za 9% do 48% pierwotnych oporności oraz 10% do 68% wtórnych oporności na imatynib.

Mniej wiadomo na temat mutacji, do których dochodzi w trakcie leczenia dasatynibem i innymi lekami, poza imatynibem. W przedstawionym badaniu przeprowadzono analizę retrospektywną mutacji, do których doszło w trakcie leczenia dasatynibem (259 chorych) i imatynibem (260 chorych) w trakcie badania klinicznego DASISION. Wyniki analizy opublikowano na stronie internetowej Leukemia, przed publikacją w formie drukowanej. Do badania włączono chorych, u których przeprowadzono co najmniej 3-letnią obserwację i u których przerwano leczenie z jakiegokolwiek powodu oraz u których dalej prowadzono leczenie. Końcową analizą objęto 169 chorych leczonych dasatynibem (65% całej grupy leczonej dasatynibem) oraz 194 chorych leczonych imatynibem (75%). W obu grupach wykazano niewielką liczbę mutacji w genie BCR-ABL1, 17 (10%) w grupie leczonej dasatynibem i 18 (9,3%) w grupie leczonej imatynibem. W grupie leczonej dasatynibem wykazano węższy zakres mutacji niż w grupie leczonej imatynibem – odpowiednio w 4 vs. 12 lokalizacjach. W grupie leczonej dasatynibem odnotowano także mniej mutacji w zakresie pętli wiążącej fosforany. Mutacje T315I odnotowano jedynie w grupie leczonej dasatynibem (11 chorych), natomiast nie wykazano ich wśród chorych leczonych imatynibem. U chorych z mutacjami zakończono pełen okres 4-letniej obserwacji. Badacze obserwowali „złe wyniki leczenia” w obu grupach terapeutycznych, a odsetki chorych, u których przerwano leczenie były większe w grupie leczonej dasatynibem (14 spośród 17 chorych) niż w grupie leczonej dasatynibem (14 spośród 18 c chorych). Spośród wszystkich chorych uczestniczących w badaniu, u których przerwano leczenie z powodu progresji choroby, u 61% chorych leczonych dasatynibem i u 42% chorych leczonych imatynibem stwierdzono mutacje w genie BCR-ABL1.

Według autorów wyniki te sugerują, że chorzy na CML, którzy nie uzyskali i nie utrzymali odpowiedzi na leczenie powinni być kandydatami do badań przesiewowych w kierunku mutacji. Wyniki badań w kierunku mutacji mogą być czynnikami pomocniczymi w doborze terapii u chorych na CML, szczególnie w procesie wybory leczenia w przypadku niepowodzenia wcześniejszej terapii.