ECCO 2017: Immunoterapia wydłuża przeżycie chorych na raka pęcherza moczowego
Autor: Marta Koblańska
Data: 09.02.2017
Źródło: European Cancer Congress/KS
Podczas tegorocznego European Cancer Congress (ECCO 2017), który odbywał się w Amsterdamie, przedstawiono wyniki badania klinicznego 3. Fazy KEYNOTE-045, które wskazują, że pembrolizumab wydłuża przeżycie chorych na zaawansowanego raka pęcherza moczowego w porównaniu do chemioterapii.
Rak pęcherza moczowego (urotelialny) jest siódmym co do częstości nowotworem występującym u mężczyzn i siedemnastym u kobiet. W krajach europejskich co roku notuje się 180,5 tysiąca nowych zachorowań i 38,2 tysiąca zgonów. W chwili obecnej nie istnieje standard leczenia 2. linii raka pęcherza moczowego, a najczęściej stosowane chemioterapeutyki takie jak paklitaksel czy docetaksel przynoszą ograniczone korzyści.
Do badania klinicznego KEYNOTE-45 włączono od listopada 2014 roku do listopada 2015 roku 542 chorych na zaawansowanego raka pęcherza moczowego z 29 krajów. U wszystkich chorych stwierdzono progresję choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Chorych losowo przydzielono do ramienia otrzymującego pembrolizumab (200 mg, we wlewie dożylnym co 3 tygodnie, do 24 miesięcy) lub do ramienia otrzymującego chemioterapię zgodną z wyborem badacza.
Według badaczy, którzy prezentowali wyniki badania klinicznego KEYNOTE-045, pembrolizumab jest przełomem w leczeniu 2. linii zaawansowanego raka pęcherza moczowego, ponieważ jako pierwszy jest lekiem wykazującym istotne korzyści w zakresie przeżycia w porównaniu do chemioterapii w tej grupie chorych.
Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) u chorych leczonych pembrolizumabem wynosiła 10,3 miesiąca w porównaniu do 7,4 miesiąca u chorych, u których stosowano chemioterapię. Dodatkowo u chorych otrzymujących pembrolizumab odnotowano dwukrotnie wyższe odsetki odpowiedzi na leczenie (21% vs 11% u chorych otrzymujących chemioterapię). Mediana czasu odpowiedzi na leczenie u chorych leczonych pembrolizumabem, u których tą odpowiedź stwierdzono nie została osiągnięta, podczas gdy u chorych leczonych chemioterapią wynosiła 4,3 miesiąca. Badacze szacują także, że odpowiedź na leczenie będzie się utrzymuwać przynajmniej rok u 68% chorych leczonych pembrolizumabem w porównaniu do 35% chorych leczonych chemioterapią. Korzyści wynikające z zastosowania chemioterapii, zarówno w zakresie przeżycia jak i odsetka odpowiedzi obserwowane były niezależnie od ekspresji PD-L1 na komórkach guza. Ponadto zastosowanie pembrolizumabu wiąże się ze zdecydowanie mniejszą ilością zdarzeń niepożądanych niż leczenie chemioterapią, co jest szczególnie ważne, ponieważ chorzy na raka pęcherza moczowego to zwykle osoby starsze obciążone chorobami współistniejącymi. Działania niepożądane jakiegokolwiek stopnia zaraportowano u 61% chorych leczonych pembrolizumabem i 90% chorych leczonych chemioterapią, podczas gdy zdarzenia niepożądane stopnia 3., 4. i 5. raportowano odpowiednio u 15% i 49% chorych.
Do badania klinicznego KEYNOTE-45 włączono od listopada 2014 roku do listopada 2015 roku 542 chorych na zaawansowanego raka pęcherza moczowego z 29 krajów. U wszystkich chorych stwierdzono progresję choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Chorych losowo przydzielono do ramienia otrzymującego pembrolizumab (200 mg, we wlewie dożylnym co 3 tygodnie, do 24 miesięcy) lub do ramienia otrzymującego chemioterapię zgodną z wyborem badacza.
Według badaczy, którzy prezentowali wyniki badania klinicznego KEYNOTE-045, pembrolizumab jest przełomem w leczeniu 2. linii zaawansowanego raka pęcherza moczowego, ponieważ jako pierwszy jest lekiem wykazującym istotne korzyści w zakresie przeżycia w porównaniu do chemioterapii w tej grupie chorych.
Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) u chorych leczonych pembrolizumabem wynosiła 10,3 miesiąca w porównaniu do 7,4 miesiąca u chorych, u których stosowano chemioterapię. Dodatkowo u chorych otrzymujących pembrolizumab odnotowano dwukrotnie wyższe odsetki odpowiedzi na leczenie (21% vs 11% u chorych otrzymujących chemioterapię). Mediana czasu odpowiedzi na leczenie u chorych leczonych pembrolizumabem, u których tą odpowiedź stwierdzono nie została osiągnięta, podczas gdy u chorych leczonych chemioterapią wynosiła 4,3 miesiąca. Badacze szacują także, że odpowiedź na leczenie będzie się utrzymuwać przynajmniej rok u 68% chorych leczonych pembrolizumabem w porównaniu do 35% chorych leczonych chemioterapią. Korzyści wynikające z zastosowania chemioterapii, zarówno w zakresie przeżycia jak i odsetka odpowiedzi obserwowane były niezależnie od ekspresji PD-L1 na komórkach guza. Ponadto zastosowanie pembrolizumabu wiąże się ze zdecydowanie mniejszą ilością zdarzeń niepożądanych niż leczenie chemioterapią, co jest szczególnie ważne, ponieważ chorzy na raka pęcherza moczowego to zwykle osoby starsze obciążone chorobami współistniejącymi. Działania niepożądane jakiegokolwiek stopnia zaraportowano u 61% chorych leczonych pembrolizumabem i 90% chorych leczonych chemioterapią, podczas gdy zdarzenia niepożądane stopnia 3., 4. i 5. raportowano odpowiednio u 15% i 49% chorych.
